Parafia św. Józefa w Toruniu
Parafia św. Józefa w Toruniu – parafia rzymskokatolicka w diecezji toruńskiej, w dekanacie Toruń II, z siedzibą w Toruniu. Erygowana 29 listopada 1950.
 Kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Siedziba | |
| Adres |
ul. św. Józefa 23/35; 87-100 Toruń |
| Data powołania | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Region | |
| Dekanat | |
| Kościół | |
| Proboszcz |
o. Mirosław Grakowicz |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
Matki Bożej Nieustającej Pomocy, 27 czerwca Świętego Józefa, 19 marca, Rocznica Koronacji ikony MBNP - Patronki Diecezji, 1 października |
Położenie na mapie Torunia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
 53°01′27,98″N 18°35′01,13″E/53,024439 18,583647
| |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
W 1921 roku do Stawek przybył zakon redemptorystów. Zakonnicy założyli tam dom zakonny i juwenat. W 1924 roku zakonnicy kupili ok. 5 ha ziemi na Bielanach. Dwa lata później rozpoczęto budowę domu gospodarczego, stanowiącego jednocześnie tymczasowy klasztor. 13 listopada 1929 roku oddano do użytku część klasztorną. Budowa kościoła była wstrzymana z powodów finansowych. Nabożeństwa odbywały się w prowizorycznej kaplicy, poświęconej 11 września 1927 roku[1].
Parafia została erygowana 29 listopada 1950 roku. Została ona wydzielona z parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Była to pierwsza parafia w Polsce prowadzona przez redemptorystów. Pierwszym proboszczem został o. Kazimierza Hołda[1].
W wyniku wzrostu liczby wiernych w 1957 roku zdecydowano się na budowę kościoła[1]. Budowa kościoła rozpoczęła się 6 czerwca 1958 roku. Zbudowano ją na miejscu wcześniej zburzonej kaplicy[2]. Kamień węgielny został poświęcony i wmurowany przez biskupa ordynariusza Kazimierza Kowalskiego dnia 6 czerwca 1959 roku. Podczas prac nabożeństwa odbywały się w juwenacie. Świątynie oddano do użytku 25 grudnia 1963 roku, konsekracja odbyła się pół roku wcześniej, 14 czerwca[3].
Ulice edytuj
Ulice na obszarze parafii[4]:
- Agrestowa
- Balonowa
- Baśniowa
- Bema (numery nieparzyste)
- Bluszczowa
- Borowiacka
- Bielańska
- Boczna
- Brzechwy
- Św. Andrzeja Boboli (1-23 i 2-16)
- Cicha
- Czysta
- Długosza
- Dobra
- Fałata
- Gagarina
- Graniczna (3, 4-12)
- Grunwaldzka
- Hurynowicz
- Irysowa
- Jagodowa
- Jaracza
- Jaroczyńskiego
- Jaśminowa
- Jesienna
- Jeżynowa
- św. Józefa
- Kasprowicza (21-33, 16-34)
- Kaszubska
- Końcowa (1-3, 4)
- Krótka
- Kurpiowska
- Makuszyńskiego
- Malinowa
- Małachowskiego (5-15, 2-28)
- Miła
- Mireckiego
- Nałkowskiej
- Norwida
- Olszewskiego
- Orzechowa
- Osiedlowa
- Owocowa
- Piękna
- Podgórna (3-9, 2-8)
- Porzeczkowa
- Ptasia
- Reja (23-35, 48-68)
- Sienkiewicza (35)
- Spokojna
- Szosa Chełmińska (69-173, 76-140e)
- Szosa Okrężna
- Śniadeckich
- Truskawkowa
- Warmińska
- Wąska
- Wesoła
- Willowa
- Wiosenna
- Wyspiańskiego
- Wodociągowa
- Wybickiego
- Wyczółkowskiego
- Wyspiańskiego
- Zamenhofa (1-33, 6-12c)
- Źródlana
- Żeromskiego
- Żwirki i Wigury (1-19, 2-52)
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Rozynkowski 2017 ↓, s. 22.
- ↑ Rozynkowski 2017 ↓, s. 22–23.
- ↑ Rozynkowski 2017 ↓, s. 23.
- ↑ Diecezja Toruńska. diecezja-torun.pl. [dostęp 2024-02-25].
Bibliografia edytuj
- Waldemar Rozynkowski: Rozwój sieci parafialnej w Toruniu od średniowiecza do czasów współczesnych. W: Jarosław Kłaczkow, Piotr Oliński, Waldemar Rozynkowski (red.): Toruń. Miasto wielu wyznań. Toruń: Towarzystwo Miłośników Torunia, 2017. ISBN 978-83-927097-9-4.