Niedosłuch starczy
Niedosłuch starczy (łac. presbyacusis) – proces powolnej utraty słuchu. Jeden z typów niedosłuchu. Niedosłuch starczy związany jest z procesem starzenia się organizmu.
Objawy edytuj
- problemy z usłyszeniem dźwięków niskich i wysokich
- problemy z dokładnym rozumieniem mowy
- zawroty głowy
- problemy z orientacją
- permanentny szum w uszach
- zmiana stylu prowadzenia rozmowy
- brak chęci interakcji i komunikacji z otoczeniem
- brak swobody i pewności siebie w towarzystwie
- częściowe odosobnienie i wycofanie
Ryzyko wystąpienia edytuj
Ryzyko wystąpienia u osób starszych niedosłuchu spowodowane może być czynnikami genetycznymi lub też długotrwałym przyjmowaniem w danym okresie życia niektórych leków.
Profilaktyka edytuj
Niedosłuchu starczego nie można wyleczyć, ale można spowolnić jego procesy poprzez profilaktykę. Przede wszystkim zaleca się unikanie miejsc nadmiernie hałaśliwych. Oprócz tego niezbędne okazuje się dokładne czyszczenie i higiena kanałów słuchowych.
Leczenie edytuj
Farmakologiczne leczenie nie jest możliwe, ale obecna medycyna znalazła na to sposób przy pomocy aparatów słuchowych. Dzisiejsze aparaty słuchowe wykorzystujące najnowsze technologie sprawdzają się u pacjentów cierpiących na znaczny ubytek słuchu.
