Nikołaj Wiediernikow
Nikołaj Stiepanowicz Wiediernikow, ros. Николай Степанович Ведерников (ur. 18 czerwca 1925 we wsi Wierchnije Tatyszły, zm. 29 grudnia 2011 w Czernuszce) – radziecki wojskowy, snajper.
 starszyna
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1943–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
kombajnista, brygadzista, inżynier |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys
edytujUrodził się 18 czerwca 1925 w miejscowości Wierchnije Tatyszły w Baszkirii. Do Armii Czerwonej wstąpił w 1943 roku, gdy skończył 18 lat. W sierpniu 1944 r. wyróżnił się, gdy po przeprawie przez Wisłę utrzymał przyczółek, likwidując z karabinu maszynowego ok. 150 niemieckich żołnierzy i oficerów z bliskiej odległości. Jako skuteczny snajper otrzymał przydomek Szybka Śmierć[1][2].
W czasie operacji wiślańsko-odrzańskiej walczył w składzie 969. pułku 273. dywizji strzeleckiej, z którym dotarł na Dolny Śląsk. Między 14 i 18 lutego 1945 r. brał udział w starciach w pobliżu Żarowa oraz walkach o Strzegom, gdzie wyeliminował łącznie około kompanii żołnierzy niemieckich i dwa stanowiska karabinów maszynowych, odpierając osiem ataków na swoją pozycję, a w walkach o Wrocław 10 marca 1945 roku zniszczył trzy punkty karabinów maszynowych. Do końca wojny potwierdzono mu pewne wyeliminowanie ponad 300 żołnierzy wroga[1][2].
Po zakończeniu wojny został zdemobilizowany w stopniu starszyny i 26 czerwca 1945 r. dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR za wzorowe wykonywanie misji bojowych oraz odwagę i bohaterstwo w walkach otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego z Orderem Lenina i medalem Złotej Gwiazdy. Oprócz tego odznaczony został także m.in. Orderem Czerwonego Sztandaru, Orderem Wojny Ojczyźnianej I klasy, Orderem Sławy II i III stopnia oraz medalem Za Odwagę[1][2].
Po powrocie do ZSRR zamieszkał w Permie, a potem we wsi Tausz, w której pracował jako kombajnista, a potem brygadzista upraw polowych i inżynier bezpieczeństwa w stadninie koni. Pod koniec życia przeprowadził się do Czernuszki koło Permu, gdzie zmarł 29 grudnia 2011 r. i został pochowany na tamtejszym cmentarzu[1][2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Andrzej Dobkiewicz, Bogdan Mucha, Słynny sowiecki snajper "Szybka Śmierć" na Dolnym Śląsku wystrzelał kompanię Niemców [online], wroclaw.wyborcza.pl, 26 września 2021 [dostęp 2021-10-12].
- ↑ a b c d Sowiecki snajper Nikołaj Stiepanowicz Wiedernikow "Szybka Śmierć" na froncie pod Żarowem [online], www.izba.centrum.zarow.pl [dostęp 2021-10-12].