Nimb
Nimb (łac. nimbus, chmura) – termin stosowany w sztuce na określenie świetlistego otoku wokół głów przedstawianych na obrazie postaci boskich lub świętych; symbolizuje ich duchowe światło. Nimb może mieć kształt koła, krzyża wpisanego w okrąg, trójkąta lub promieni rozchodzących się wokół głowy.





Przedstawienie nimbu ma swoją genezę w epoce hellenistycznej, skąd przeniknął do sztuki chrześcijańskiej i stał się powszechny już w IV wieku. W tradycji bizantyjskiej nimby posiadały wizerunki osób panujących. W sztuce islamu z nimbem przedstawiano także osoby niebędące świętymi, zaś w hinduizmie i buddyzmie nimb oznaczał siłę duchową bogów. W malarstwie zachodnim nimb w postaci jasnego kręgu umieszczano nad głową świętego, tymczasem w ikonach prawosławnych nimb okalał i oświetlał twarz[1].