Obrona francuska

otwarcie szachowe

Obrona francuska – popularny debiut półotwarty, oznaczony kodami ECO od C00 do C19, charakteryzujący się posunięciami

  1. e4 e6
abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
b8 – Czarny skoczek
c8 – Czarny goniec
d8 – Czarny hetman
e8 – Czarny król
f8 – Czarny goniec
g8 – Czarny skoczek
h8 – Czarna wieża
a7 – Czarny pionek
b7 – Czarny pionek
c7 – Czarny pionek
d7 – Czarny pionek
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
h7 – Czarny pionek
e6 – Czarny pionek
e4 – Biały pionek
a2 – Biały pionek
b2 – Biały pionek
c2 – Biały pionek
d2 – Biały pionek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały pionek
h2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
b1 – Biały skoczek
c1 – Biały goniec
d1 – Biały hetman
e1 – Biały król
f1 – Biały goniec
g1 – Biały skoczek
h1 – Biała wieża
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Obrona francuska (C00-C19)

Jego podstawowa idea polega na zabezpieczeniu słabego pola f7 i przygotowaniu posunięcia d7-d5, przy jednoczesnym zapewnieniu rozwoju skrzydłu królewskiemu. Białe praktycznie nie są w stanie skutecznie zapobiec temu planowi, dlatego ich strategia polega na wykorzystaniu trudności z rozwinięciem hetmańskiego gońca czarnych ("francuski goniec") oraz zacieśnieniu pozycji czarnych ruchem e4-e5 i rozwinięciu aktywnych działań na skrzydle królewskim (włącznie z klasyczną ofiarą gońca).

Ze swej strony czarne mają jasną kontrgrę c7-c5 a przy e4-e5 białych, także f7-f6, a ich szanse są większe na skrzydle hetmańskim.

Posunięcie 1...e6 znał już Lucena, swoją nazwę obrona francuska zyskała po korespondencyjnym meczu ParyżLondyn w latach 1834–1836, w którym szachiści francuscy odnieśli zwycięstwo, zaskakując przeciwników nowym posunięciem. Obronę francuską w meczach o mistrzostwo świata stosowali m.in.: Siegbert Tarrasch, Max Euwe, Michaił Botwinnik, Tigran Petrosjan, kilku porażek w walce przeciw niej doznał Garri Kasparow, obecnie wchodzi ona do repertuaru otwarć wielu silnych arcymistrzów i jest trzecim pod względem częstości ruchem stosowanym w odpowiedzi na 1.e4 (po 1 ..c5 i 1 ..e5)[1].

Podstawowe warianty

edytuj
wariant wymienny 2.d4 d5 3.e:d5 e:d5 (C01)
wariant zamknięty 2.d4 d5 3.e5 (C02)
wariant Tarrascha 2.d4 d5 3.Sd2 (C03-C09)
wariant Rubinsteina 2.d4 d5 3.Sc3 d:e4 (C10)
wariant Steinitza 2.d4 d5 3.Sc3 Sf6 4.e5 (C11)
wariant klasyczny 2.d4 d5 3.Sc3 Sf6 4.Gg5 (C11-C14)
wariant Winawera 2.d4 d5 3.Sc3 Gb4 (C15-C19)

Wybrana literatura

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Chess Opening Explorer: 1. e4. [dostęp 2009-06-24].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj