Odo Reuter
Odo Morannal Reuter (ur. 28 kwietnia 1850 w Turku, zm. 2 września 1913 tamże) – szwedzkojęzyczny fiński entomolog, specjalizujący się w hemipterologii, oraz poeta.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 września 1913 |
| Specjalność: entomologia | |
| Alma Mater | |
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w 1850 roku w Åbo (ob. Turku)[1]. W 1867 roku rozpoczął studia na Imperialnym Uniwersytecie Aleksandra (ob. Uniwersytet Helsiński)[2]. W 1873 roku otrzymał tytuł magistra[1], a w 1876 lub 1877 roku stopień doktora[1][2]. W latach 70. XIX wieku odbył wyprawę entomologiczną do Szkocji, w tym na Szetlandy i Orkany, zaś w następnej dekadzie wizytował liczne muzea historii naturalnej[1]. Od 1877 wykładał zoologię na wspomnianej uczelni jako docent, a od 1882 roku jako profesor; na emeryturę odszedł stamtąd w 1910 roku z powodu pogorszenia stanu zdrowia[1][2]. Zmarł w 1913 roku[1][2].
Dorobek edytuj
Reuter jest autorem około 500 publikacji naukowych, dotyczących głównie hemipterologii[2]. Określany jest mianem „najbardziej wypływowego i płodnego heteropterologa wszech czasów”. Szczególnie duży wkład wniósł w poznanie tasznikowatych, dziubałkowatych, zajadkowatych i nabrzeżkowatych[3]. W 1875 roku napisał krytyczną rewizję tasznikowatych Fennoskandii (Revisio critica Capsinarum...)[1]. W latach 1878–1896 opublikował pięciotomową, bogato ilustrowaną monografię tasznikowatych Europy Hemiptera Gymnoceratae Europae[3][1][2]. W 1884 roku ukazała się jego monografia światowej fauny dziubałkowatych, Monographia Anthocoridarum orbis terrestris[1]. W Hemipterologische spekulationen z 1905 roku oraz Beiträge zur Phylogenie und Systematik der Miriden z 1910 roku zaprezentował pierwszą, opartą na filogenezie systematykę tasznikowatych[3][1][2]. Jako ważne jego dzieło z zakresu heteropterologii ogólnej wymieniane jest ponadto Revisio synonimica Heteropterorum palaearcticum[2]. W jednej ze swoich ostatnich prac wprowadził nową systematykę całego podrzędu pluskwiaków różnoskrzydłych, która został powszechnie przyjęta z niewielkimi modyfikacjami[2].
Oprócz pluskwiaków zajmował się także innymi grupami owadów, a podczas wyprawy do Szkocji zbierał wszystkie ich rzędy[1]. O gryzkach pisał w Corrodentia fennica z 1893 roku, o siatkoskrzydłych w Neuroptera fennica z 1894 roku, o bezskrzydłych w Apterygogenea fennica z 1895 roku, a o wciornastkach w Thysaunoptera fennica z lat 1898–1899[1]. W opublikowanej w 1913 roku pracy Lebensgewohnheiten und Instinkte der Insekten wprowadził do biologii termin „parazytoid” z myślą o owadziarkach[1].
Poza zoologią zajmował się pisaniem poezji. Jest autorem sagi Katarzyny Månsdotter oraz czterech tomów pieśni lirycznych[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Reuter, Odo Morannal. W: Nordisk Familjebok (II wyd.). Uggleupplagan. 23. Retzius - Ryssland. 1916, s. 27-28.
- ↑ a b c d e f g h i j E.B.. Obituary. „The Entomologist's Monthly Magazine”. 49, s. 230–231, 1913.
- ↑ a b c Randall Tobias Schuh, James Alexander Slater: True bugs of the world (Hemiptera:Heteroptera): classification and natural history. Cornell University Press, 1995, s. 11. ISBN 0-8014-2066-0. (ang.).