Ohsabanan

muzealna kolej wąskotorowa w Szwecji

Ohsabanan – muzealna kolej wąskotorowa w Szwecji w gminie Värnamo, o rozstawie szyn 600 mm, dawna przemysłowa kolej leśna.

Linia kolejowa
Ohsabanan
Dane podstawowe
Zarządca

Ohs Bruks Järnvägs Museiförening

Długość

14,5 km

Rozstaw szyn

600 mm

Prędkość maksymalna

20 km/h

Zdjęcie LK
Historia
Rok otwarcia

1910
1970 (muzealna)

Rok zawieszenia ruchu

1967

Historia

edytuj

Kolej przemysłowa (1907–1967)

edytuj
 
Lokomotywa HF w 1920 roku
 
Stacja Ohs bruk

Kolej Ohsabanan zbudowano w latach 1907–1910 jako kolej przemysłową na potrzeby zakładu papierniczego Ohs Bruk w Os (dawna pisownia: Ohs) w gminie Värnamo[1]. Tabor początkowo odkupiono z kolei HRRJ (Helsingborg – Råå – Ramlösa Järnväg), a w latach 20. dokupiono niemieckie lokomotywy kolei polowych HF[1]. Około 1950 roku na kolei wprowadzono spalinowóz i unowocześniono tabor wagonów do transportu siarki[1]. Kolej używano do transportu surowców i wyrobów gotowych do 1967 roku, potem jej zadania przejęły samochody[1]. Część taboru sprzedano, lecz kolej nie została rozebrana[1].

Reaktywacja jako kolej muzealna

edytuj

Wiosną 1970 roku powstało stowarzyszenie Ohs Bruks Järnvägs Museiförening, mające na celu ocalenie kolei Ohsabanan i podjęcie na niej ruchu muzealnego i turystycznego[1][2]. Jeszcze w tym samym roku przystąpiono do renowacji i oczyszczenia szlaku, ponowne otwarcie kolei w nowym charakterze odbyło się 25 lipca 1970 roku[1]. W kolejnych latach na kolej sprowadzono parowozy typu HF, takie jak używane oryginalnie, oraz zakupiony w Polsce parowóz Ty3-195, będący najsilniejszym parowozem tej kolei[3].

Kolej kursuje w sezonie letnim, nie we wszystkie dni, przeważnie w weekendy (w 2024 roku: 14 dni w lipcu, 5 dni w sierpniu) oraz w wybrane weekendy poza sezonem[4]. W sierpniu organizowana jest też cykliczna impreza Dni Ohsabanan (Ohsabanans dagar), z uruchamianym całym taborem i pociągiem nocnym[3]. Główna stacja i lokomotywownia znajduje się w Os. Dostępne są także pociągi na zamówienie[5].

Nazwa Układ osi Zdjęcie Producent, numer/rok Uwagi, źródło
Parowozy
Emfors D (0-8-0T)   Sächsische Maschinenfabrik, 4183/1919 typ HF, zakupiony w 1970 od zakładu w Emfors, sprawny po wymianie kotła w 2006[6].
Tyska loket D (0-8-0T) Orenstein & Koppel, 8338/1917 typ HF, nazwa oznacza „niemiecka lokomotywa”. Dawna 99 3310 kolei DR, nabyta w 1983[6]
Polska loket C (0-6-0)   MBA (O&K), 13584/1944 nazwa oznacza „polska lokomotywa”. Dawna Ty3-195 kolei PKP z Białośliwia, zakupiona w 1975, sprawna po wymianie kotła w 2019[6]
Smedjebacken B (0-4-0T) Orenstein & Koppel, 11970/1929 nabyta w 1977 od walcowni Smedjebacken[6]
Spalinowozy (główne)
Ohs 1′B Kalmar verkstad AB, 36/1937 zbudowana na podwoziu parowozu, nabyta w 1948[7]
Helsingborg B Diema, 2518/1962 typ DS 14. Nabyta w 1979[7]
Halmstad B [7]
Czarna (32) C VEB LKM, 250572/1974 typ LKM V10C, zakupiona w 1995 w Polsce z Czarnej Białostockiej[7]

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g Lars-Erik Gustavsson, Ingemar Bengtsson: Historien om Ohsabanan. ohsabanan.se. (szw.).
  2. Bli medlem. ohsabanan.se. (szw.).
  3. a b M.M.. Skansen kolei leśnej Ohsbanan. „Świat Kolei”. Nr 3/1996, s. 8, 1996. Łódź: EMI-Press. ISSN 1234-5962. 
  4. 2024 traffic. ohsabanan.se. [dostęp 2024-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  5. Companies, associations and individuals. ohsabanan.se. [dostęp 2024-06-06]. (ang.).
  6. a b c d Lars-Erik Gustavsson: Ånglok. ohsabanan.se. [dostęp 2024-06-06]. (szw.).
  7. a b c d Motorlok. ohsabanan.se. [dostęp 2024-06-06]. (szw.).

Linki zewnętrzne

edytuj