Onufry Dąbrowski
Onufry Dąbrowski (Onufry z Wielkiego Chrząstowa Dąbrowski; w łęczyckiem nazwisko pisane często również Dąmbrowski) herbu Ogończyk[1], (zm. ok. 1811 roku) − chorąży orłowski w latach 1786-1793, stolnik inowłodzki w latach 1784-1785, podczaszy łęczycki w latach 1782-1784, podstoli brzeziński w latach 1777-1779[2], generał major ziemiański żyjący na przełomie XVIII i XIX wieku, poseł, elektor Stanisława Augusta, marszałek konfederacji targowickiej na ziemi łęczyckiej.
 Ogończyk | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Żona |
Franciszka Kawiecka |
Życiorys
edytujSędzia kapturowy województwa łęczyckiego, z którym w 1764 roku podpisał elekcję Stanisława Augusta. Sprawował w łęczyckiem kolejne urzędy ziemskie: podstolego orłowskiego i brzezińskiego, podczaszego łęczyckiego, stolnika inowłodzkiego, wreszcie od 1786 roku chorążego orłowskiego. Poseł na sejm 1778 roku z województwa łęczyckiego[3]. W 1786 roku wybrany posłem na sejm z województwa łęczyckiego[4]. Dwukrotny deputat na Trybunał Główny Koronny (1777 i 1784). W 1806 roku, podczas formowania wojsk polskich przez Henryka Dąbrowskiego, został przezeń mianowany generał-majorem ziemiańskim pospolitego ruszenia w województwie łęczyckim.
Właściciel dóbr rodzinnych Chrząstów Wielki, żonaty kolejno z Franciszką Kawiecką i Teodozją Wilkanowską. Jego wnukiem był Florian Dąbrowski, powstaniec i oficer.
Przypisy
edytuj- ↑ Podawany bywa także herb Dołęga: Urzędnicy województw łęczyckiego i sieradzkiego XVI-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Edward Opaliński i Hanka Żerek-Kleszcz. Kórnik 1993, s. 249.
- ↑ Urzędnicy województw łęczyckiego i sieradzkiego XVI-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Edward Opaliński i Hanka Żerek-Kleszcz. Kórnik 1993, s. 249.
- ↑ Witold Filipczak, Sejm 1778 roku, Warszawa 2000, s. 346.
- ↑ Gazeta Warszawska, nr 68, 26 sierpnia 1786 roku, [b.n.s].
Bibliografia
edytuj- Rodzina, herbarz szlachty polskiej, t. III, Warszawa 1931
- Janusz Staszewski, "Onufry Dąbrowski" [hasło w:] Polski Słownik Biograficzny, t. 5, str. 20