Operacja Glenna
Operacja Glenna – klasyczna jest połączeniem żyły głównej górnej (VCS) z prawą tętnicą płucną i została opisana przez Williama Glenna w 1958 r[1]. Krew z VCS spływała przez prawą tętnicę płucną tylko do płuca prawego. Obecnie stosowana modyfikacja - tzw. dwukierunkowe zespolenie Glenna – wprowadzona przez Azzolinę, która polega na połączeniu żyły głównej górnej w obrębie pnia płucnego z napływem krwi żylnej z VCS do obu płuc (dwukierunkowo - do lewego i prawego płuca)[2]. Zabieg ten stanowi jedną z metod chirurgicznych poprawiających czynność serca u chorych z tzw. sercem jednokomorowym[3]. Zazwyczaj dwukierunkowe zespolenie Glenna jest drugim z trzech etapów operacji rekonstrukcyjnych serca jednokomorowego (Operacja Norwooda), w przypadku gdy korekcyjna operacja odtworzenia serca dwukomorowego nie jest możliwa[3][4].
Operację przeprowadza się w krążeniu pozaustrojowym. Po wypreparowaniu VCS i prawej tętnicy płucnej wraz z pniem, VCS zostaje przecięta powyżej ujścia do prawego przedsionka i po nacięciu grzbietowej części tętnicy płucnej wykonuje się zespolenie obwodowego końca VCS koniec do boku z naciętą tętnicą płucną.
Przypisy edytuj
- ↑ Glenn W. W. L. Circulatory bypass of the right side of the heart. IV. Shunt between superior vena cava and distal right pulmonary artery – report of clinical application, N. Eng. J. Med. 1958, 259, 117-120
- ↑ Azzolina G. Tricuspid atresia: Experience in surgical management with a modified cavopulmonary anastomosis. Thorax 1972, 27, 1, 111-115
- ↑ a b Kuroczynski W. Entwicklung der Fontan-Prozedur als Behandlungskonzept für Kinder mit angeborenen komplexen Herzfehlern, Herz 2007, 32, 3, 241-247
- ↑ Operacje sposobem Fontana, data dostępu 2020.10.06