Żyła główna górna
Żyła główna górna, inaczej żyła próżna górna lub żyła czcza górna (łac. vena cava superior) – duże naczynie żylne zbierające krew z górnej (nadprzeponowej) połowy ciała.
PrzebiegEdytuj
Żyła główna górna powstaje z połączenia dwóch żył ramienno-głowowych na powierzchni tylnej pierwszej chrząstki żebrowej prawej. Następnie biegnie wzdłuż bocznego brzegu mostka, zatacza łuk wypukły w stronę prawą i wstępuje do worka osierdziowego. Tam wpada do prawego przedsionka. Jej koniec leży zazwyczaj na poziomie końca mostkowego drugiej przestrzeni międzyżebrowej lub górnego brzegu trzeciej chrząstki żebrowej.
DługośćEdytuj
Jest osobniczo zmienna. Zwykle wynosi około 6–8 cm.
BudowaEdytuj
Średnica żyły wynosi około 20–22 mm.
Jest pozbawiona zastawek. Nie ma także elementów kurczliwych. W dolnej części jest objęta mięśniówką pochodzącą z prawego przedsionka serca.
SąsiedztwoEdytuj
DopływyEdytuj
- żyły ramienno-głowowe – z nich powstaje
- żyła nieparzysta
- żyły osierdziowe
- żyły śródpiersiowe przednie
- żyły grasicze
Czasami może uchodzić do niej:
- prawa żyła tarczowa najniższa
- jedna z żył międzyżebrowych
- żyła piersiowa wewnętrzna prawa
BibliografiaEdytuj
- Adam Bochenek , Michał Reicher , Anatomia człowieka, Stanisław Hiller (oprac.), Wiesław Łasiński (red.), t. III, Warszawa: Państ. Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1993, s. 393–394, ISBN 83-200-1460-3, ISBN 83-200-1628-2, OCLC 834048842 .
Żyła główna górna i dolna oraz ich dopływy.
Przekrój poprzeczny przez klatkę piersiową ukazujący krążenie płucne.
Łuk aorty oraz jego odgałęzienia.