Oreopithecus bambolii

wymarły ssak naczelny


Oreopithecus bambolii, też Oreopitek[1] – wymarły ssak naczelny, którego skamieniałości odkryto we Włoszech (Sardynia i Toskania) oraz w Afryce Wschodniej.

Oreopithecus bambolii
Gervais, 1872
Ilustracja
Skamieniałość
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

naczelne

Podrząd

małpy właściwe

Infrarząd

małpy wąskonose

Nadrodzina

małpy człekokształtne?

Rodzina

Oreopithecidae?

Rodzaj

Oreopithecus

Gatunek

Oreopithecus bambolii

Odkrycie

edytuj

Pierwszego odkrycia dokonał Gervais w Toskanii w 1872[2]. W 1957 w Grossetto odkryto niemal kompletny szkielet oreopiteka[2]. Dotychczas znaleziono szczątki należące do ok. 50 osobników[potrzebny przypis].

Szczątki datowane są na ok. 9–7 mln lat. Był bardziej związany ze środowiskiem bagiennym niż z sawanną, czy lasem. Prawdopodobnie przyjmował postawę dwunożną, ale budowa palców i ramion świadczy o przystosowaniu do nadrzewnego trybu życia. Osiągał masę 30–35 kg. Twarz krótka, masywne żebra[2]. Ze względu na charakter uzębienia zaliczono go w poczet prawdopodobnych ogniw ewolucji człowieka[2].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Oreopitek. ONET Portal Wiedzy. [dostęp 2017-09-04]. (pol.).
  2. a b c d Michel Brézillon, Encyklopedia kultur pradziejowych, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1981, s. 144, ISBN 83-221-0143-0.

Linki zewnętrzne

edytuj

W języku angielskim: