Osmanowie

Osmanowie (tur. Osmanlı Hânedanı) – turecka dynastia, panująca w imperium osmańskim w latach 1299–1922.

Dynastia Osmanów wywodziła się z rodu Söğüt, za pierwszego przedstawiciela Osmanów uznawany jest Osman I, syn Ertuğrula. Początkowo władcy osmańscy tytułowali się bejami, pierwszy tytułem sułtana zaczął posługiwać się syn Osmana, Orchan, ale oficjalnie wprowadzono go do tytulatury za rządów Murada I.

Po zdobyciu Konstantynopola sułtan Mehmed II przyjął tytuł sułtana Rzymu oraz, pochodzący z Persji, tytuł padyszacha (pâdişah, پادشاه), który oznacza władcę królów. Ponadto ogłosił się protektorem wschodniego chrześcijaństwa.

Przedstawiciele roduEdytuj

Tytulatura Mehmeda IIIEdytuj

Padyszach, Szach, Kagan, zwierzchnik domu Osmanów, sułtan sułtanów, chan chanów, przywódca wiernych^[1], sukcesor Proroka Władcy Wszechświata, Kustosz świętych miast Mekki, Medyny i Jerozolimy, sułtan Rzymu, Władca Trzech Miast Konstantynopola, Adrianopola i Bursy, miast Damaszku Kairu, całego Azerbejdżanu, Magrebu, Barki, Kairuanu, Aleppo, arabskiego Iraku, Acem, Basry, Al-Hasy, Dilenu, Ar Raqqah, Mosulu, Partii, Diyarbakıru, Cylicji, Erzurum, Sivasu, Adany, Karamanu, Vanu, Barbary, Abisynii, Tunezji, Trypolisu, Cypru, Rodos, Kandii, wijaletu Morei, Morza Marmara, Morza Czarnego i wszystkich jego brzegów, Anatolii, Rumelii, Bagdadu, Grecji, Turkistanu, Tatarii, Czerkasji, dwóch regionów Kabardy, Gruzji, Stepu Kipczackiego, całego kraju Tatarów, Kefe i wszystkich sąsiednich krajów, Bośni, miasta i twierdzy Belgrad, wijaletu Serbii ze wszystkimi zamkami, twierdzami i miastami, całej Albanii, Eflaku Bogdanii, a także wszystkich innych posiadłości i wielu innych krajów.^{[potrzebny przypis]}

Lista władców tureckich z domu osmańskiegoEdytuj

Osobny artykuł: Władcy Turcji.

Dziedziczne głowy Domu Osmańskiego po 1926 rokuEdytuj

Drzewo genealogiczne OsmanówEdytuj

Osobny artykuł: Drzewo genealogiczne Osmanów.

PrzypisyEdytuj

↑ kalif

BibliografiaEdytuj

[1] ↑ kalif

[1]