Ostróg (niem. Spitzberg, 627 m n.p.m.) – góra w południowo-zachodniej Polsce w Sudetach Środkowych na Grzbiecie Zachodnim Gór Bardzkich.

Ostróg
Ilustracja
Łysa Góra i Ostróg (po prawej)
Państwo

 Polska

Pasmo

Sudety
Góry Bardzkie
Grzbiet Zachodni

Wysokość

627[1] m n.p.m.

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, blisko centrum u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Ostróg”
Ziemia50°34′14,41″N 16°39′03,25″E/50,570669 16,650903

Położenie i opis

edytuj

Wzniesienie położone jest w północno-zachodniej części Gór Bardzkich, w Grzbiecie Zachodnim, w bocznym ramieniu, odchodzącym od Łysej Góry ku wschodowi i północnemu wschodowi[1]. Jest najdalej na północ wysuniętym szczytem Gór Bardzkich. Leży na południowy zachód od miejscowości Srebrna Góra[1].

Jest to wzniesienie o stromych zboczach z płaskim wierzchołkiem[1]. Na południowym zboczu poniżej fortu znajduje się grupa skałek.

Zbudowane jest z dolnokarbońskich szarogłazów, zlepieńców i łupków ilastych struktury bardzkiej oraz brekcji i kataklazytów, związanych z uskokiem ograniczającym od południa blok sowiogórski[1].

Zbocza porasta w całości las dolnoreglowy[1].

Ostróg znajduje się na obszarze Parku Krajobrazowego Gór Sowich.

Turystyka

edytuj

Na szczycie położony jest "Fort Ostróg" – fort pomocniczy Twierdzy Srebnogórskiej z lat 1763-1777[1]. W forcie w czasie II wojny światowej znajdował się niemiecki obóz karny dla oficerów wziętych do niewoli o ciężkich warunkach Oflag VIIIB (niem. Oflag VIIIB Silberberg)[1]. Przy wejściu wmurowane tablice upamiętniające o istnieniu obozu[1]. Z obozu mimo ciężkich warunków i ścisłego nadzoru uciekło trzech polskich oficerów[1].

W chwili obecnej fort jest ponownie udostępniony do zwiedzania. Oprowadza żołnierz pruskiego regimentu i prezentuje m.in. wystrzał z pruskiego moździerza. Obecny dzierżawca przeprowadził prace częściowo zabezpieczające fort. Część kazamat została oczyszczona, z korony fortu usunięto stare domki letniskowe, wyczyszczono fosy i mury. W forcie organizowane są imprezy integracyjne dla firm oraz biesiady historyczne.

Na wschodnim stoku góry znajduje się stadnina oraz startowisko paralotniowe[2] używane przy wiatrach północno-wschodnich.

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i j Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 174-176. ISBN 83-85773-04-5.
  2. Stowarzyszenie Paralotniowe „SUDETY”. [dostęp 2019-04-23].

Bibliografia

edytuj