Otto Carius (ur. 27 maja 1922 w Zweibrücken w Niemczech, zm. 24 stycznia 2015 w Herschweiler-Pettersheim) − niemiecki oficer w stopniu porucznika, uczestnik II wojny światowej, wsławiony zniszczeniem 150 czołgów. Odznaczony Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu.

Otto Carius
Ilustracja
Otto Carius
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1922
Zweibrücken

Data i miejsce śmierci

24 stycznia 2015
Herschweiler-Pettersheim

Przebieg służby
Lata służby

19401945

Siły zbrojne

Wehrmacht

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu Krzyż Żelazny (1939) I Klasy Krzyż Żelazny (1939) II Klasy Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 Złota odznaka za rany (III Rzesza) Srebrna odznaka za rany (III Rzesza) Czarna odznaka za rany (III Rzesza)

II wojna światowa edytuj

Wczesne lata wojny edytuj

Otto próbował dostać się do wojska, jednak jego obie wcześniejsze próby zakończyły się stwierdzeniem „Niezdolny do służby w chwili obecnej, niedowaga!”. Jednak w maju 1940, Otto ostatecznie trafił do 104 zapasowego batalionu piechoty w Poznaniu. Po przejściu szkolenia z walk pancernych, na ochotnika przeszedł do Korpusu Pancernego. Trafił do 7. Batalionu Rezerwowego Czołgów.

Jego jednostka została włączona do nowo powstałego 21 Pułku Pancernego w 20 Dywizji Pancernej i w czerwcu 1941, wysłana do Prus Wschodnich. To właśnie od Prus Wschodnich rozpoczął swoją drogę wojenną. Pierwszą bitwę pancerną stoczył w czołgu PzKpfw 38(t) w końcu czerwca 1941, podczas operacji Barbarossa. W trakcie trwania jednej z bitew, Carius został ranny od pocisków, które przestrzeliły pancerz jego czołgu.

Końcowe lata wojny edytuj

W 1943 roku Carius został przeniesiony do Panzer-Abteilung 502 (502 Batalion Czołgów Ciężkich). Ta jednostka walczyła pod Leningradem, a następnie w obszarze Narwy w Estonii (Bitwa o Narwę). Latem 1944 roku Carius został poważnie ranny. Po wyleczeniu ran, na początku 1945 roku, mianowano go dowódcą Jagdtigera w 512 Batalionie Ciężkich Dział Pancernych operującym na Zachodzie.

8 marca 1945, bez przeszkolenia, razem z drugą kompanią został skierowany na linię frontu w pobliżu Siegburga. Po czym wziął udział w obronie rzeki Ren, ostatecznie razem ze swoją jednostką poddał się Armii Amerykańskiej 15 kwietnia 1945.

Otto Carius w czasie II wojny światowej zniszczył ponad 150 czołgów. Wraz z Johannesem Bölterem, Ernstem Barkmannem, Kurtem Knispelem i Michaelem Wittmannem jest uważany za jednego z największych czołgistów w historii.

Po zakończeniu wojny edytuj

Po wojnie założył aptekę o nazwie „Tygrysia Apteka” w Herschweiler-Pettersheim, Nadrenia-Palatynat. Napisał także książkę o własnych doświadczeniach w czasie wojny, zatytułowaną Tygrysy w błocie.

Zmarł 24 stycznia 2015 roku w wieku 92 lat.

Nagrody i osiągnięcia edytuj

Literatura edytuj

Linki zewnętrzne edytuj