Pęczek czołowo-potyliczny

Pęczek czołowo-potyliczny (ang. fronto-occipital fasciculus, FOF) – pasmo włókien kojarzeniowych, łączące zakręty płata czołowego i potylicznego.

Pojęcie pęczka czołowo-potylicznego wprowadzili Wladislaus Onufrowicz[1] i Forel, jednak w rzeczywistości opisane włókna były przemieszczonymi pęczkami spoidła wielkiego w przebiegu dysgenezji ciała modzelowatego (pęczki Probsta). Dejerine skorygował przebieg pęczka. Przez długi czas istnienie FOF było uznawane za kontrowersyjne, a włókna pęczka traktowano łącznie z pęczkiem podspoidłowym (Muratowa), w którego sąsiedztwie przebiega. Dopiero w 2006 roku badania traktograficzne potwierdziły istnienie FOF[2][3].

Przypisy edytuj

  1. W. Onufrowicz, Das balkenlose Mikrocephalengehirn Hofmann. Ein Beitrag zur pathologischen und normalen Anatomie des menschlichen Grehirnes, „Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten”, 18 (2), 1887, s. 305–328, DOI10.1007/BF02054370, ISSN 0003-9373 (niem.).
  2. Schmahmann JD, Pandya DN, Wang R, Dai G, D'Arceuil HE, de Crespigny AJ, Wedeen VJ. Association fibre pathways of the brain: parallel observations from diffusion spectrum imaging and autoradiography. „Brain : a journal of neurology”. Pt 3 (130), s. 630–53, marzec 2007. DOI: 10.1093/brain/awl359. PMID: 17293361. 
  3. Makris N, Papadimitriou GM, Sorg S, Kennedy DN, Caviness VS, Pandya DN. The occipitofrontal fascicle in humans: a quantitative, in vivo, DT-MRI study. „Neuroimage”. 37. 4, s. 1100-11, 2007. DOI: 10.1016/j.neuroimage.2007.05.042. PMID: 17681797.