Pętkowski

herb szlachecki

Pętkowski (Penkoffski, Pentekofski, Pentkowski, Ponnthkowszki) – pomorski herb szlachecki, herb własny rodziny Pętkowskich. Herb ten jest nieznany klasycznym herbarzom, ani polskim, ani niemieckim.

Herb Pętkowski

Opis herbu

edytuj

Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

W polu zwierzę (baran? ryś?) wspięte. Klejnot: nad hełmem w koronie nieokreślone godło (jakby krzyż równoramienny wpisany w okrąg). Labry. Barwy nieznane.

Herb tu przedstawiony jest rekonstrukcją na bazie niewyraźnego odcisku pieczętnego.

Najwcześniejsze wzmianki

edytuj

Pieczęć Tomasza Pętkowskiego, ławnika ziemskiego puckiego w latach 1586-1593, odciśnięta na dokumencie z 15 czerwca 1592 roku. Dokument przechowywany jest w Archiwum Państwowym w Gdańsku.

Herbowni

edytuj

Pętkowski (Pantkewitz, Pantkowitz, Pantkowski, Pantoffszky, Pantofski, Penkoffski, Pentekofski, Pentkowitz, Pentkowski, Petkowski, Pętkowsky, Piętkowski, Ponnthkowszki). Polskim herbarzom znane są wyłącznie inne rodziny tego nazwiska, głównie mazowieccy Piętkowscy herbu Jastrzębiec, którzy w gałęziach używali także herbów Junosza, Ostoja i Pernus. Paweł Piętkowski, możliwe że z tego rodu, przyjął herb Piestnik, być może omyłkowo, nie znając własnego herbu.

Rodzina Pętkowski

edytuj

Bardzo mało znana rodzina szlachecka, biorąca nazwisko od wsi Pętkowice koło Wjherowa. Jej protoplastą może być Piotr z Pętkowic, wzmiankowany w 1392 roku. Piotr i Paweł Pętkowski wystąpili w 1399 roku. Następnie w 1406 roku wymieniono Więcka z Pętkowic i w 1450 roku Swabura i Piotra z Pętkowic. W roku 1526 król Polski potwierdził Walpurdze z Pętkowic z synami prawo do Pętkowic i dwóch łąk. Wymieniony w 1570 roku Tomasz Piętkowski był jedynym znanym przedstawicielem rodziny pełniącym jakąś służbę ziemską - piastował godność ławnika ziemskiego puckiego w latach 1586-93. W późniejszych czasach rodowa siedziba podzieliła się na Wielkie i Małe Pętkowice. Wydaje się, że ród wygasł lub opuścił Kaszuby w połowie XVII wieku.

Bibliografia

edytuj