PWS-50polski samolot sportowy skonstruowany w 1930 w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, zbudowany w jednym egzemplarzu.

PWS-50
Ilustracja
PWS-50 podczas zawodów Challenge
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Podlaska Wytwórnia Samolotów

Typ

samolot sportowy

Konstrukcja

średniopłat o konstrukcji drewnianej, podwozie klasyczne stałe

Załoga

2

Historia
Data oblotu

1930

Wycofanie ze służby

1933

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Napęd

1 silnik rzędowy ADC Cirrus III

Moc

85 KM (nominalna),
94 KM (startowa)

Wymiary
Rozpiętość

11 m

Długość

7,1 m

Wysokość

2,1 m

Powierzchnia nośna

20 m²

Masa
Własna

429 kg

Użyteczna

221 kg

Startowa

650 kg (maks. 735 kg)

Zapas paliwa

100 l

Osiągi
Prędkość maks.

155 km/h

Prędkość przelotowa

126 km/h

Prędkość minimalna

65 km/h

Prędkość wznoszenia

2,8 m/s

Pułap

3 400 m

Zasięg

500 km

Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska

Historia

edytuj

Samolot został zaprojektowany w latach 1929–1930 w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, z własnej inicjatywy fabryki, jako jeden z kilku samolotów przeznaczonych specjalnie do uczestnictwa w Międzynarodowych Zawodach Samolotów Turystycznych Challenge 1930 (ponadto PWS-8, PWS-51, PWS-52). Projekt wstępny opracował mjr inż. Wacław Makowski, a projekt konstrukcyjny – inż. August Bobek-Zdaniewski. Prototyp zbudowano i oblatano na wiosnę 1930 w Białej Podlaskiej (pilot Franciszek Rutkowski)[1].

Samolot miał dość rzadko spotykany układ konstrukcyjny średniopłata z dwoma miejscami w odkrytej kabinie obok siebie. Szeroki płat ograniczał jednak widoczność z kabiny w dół. Jesienią 1930 zamieniono rurę wydechową silnika prowadzącą prosto do góry przed kabiną załogi, na rurę prowadzącą w dół po lewej stronie silnika, poniżej płata[1].

Użycie

edytuj

Samolot ze znakami rejestracyjnymi SP-ADB, wziął udział w zawodach Challenge 1930 w lipcu 1930, pilotowany przez kpt. Zbigniewa Babińskiego. Został on jednak zdyskwalifikowany za przekroczenie czasu lotu okrężnego wokół Europy, aczkolwiek ukończył lot poza konkursem[2].

Później samolot był przez używany przez Klub Lotniczy przy Podlaskiej Wytwórni Samolotów. Brał udział w kilku zawodach lotniczych w Polsce, lecz bez większych sukcesów. Podczas III Krajowego Konkursu Awionetek we wrześniu–październiku 1930, pilotowany przez W. Krasickiego, został uszkodzony podczas przelotu z Brześcia do Grodna. Po remoncie masa wzrosła do 452 kg[1]. Bez powodzenia samolot startował w I Lubelsko-Podlaskich Zimowych Zawodach Lotniczych i IV Krajowym Konkursie Samolotów Turystycznych w 1931, nie kończąc zawodów. W 1932 otrzymał nazwę „Podlasianka”. W lutym 1933 A. Uszacki zajął na PWS-50 6. miejsce w II Lubelsko-Podlaskich Zimowych Zawodach Lotniczych, a 4–5 czerwca tego roku J. Szałowski zdobył na nim 3. miejsce w I Locie Północno-Zachodniej Polski. Pod koniec czerwca 1933 samolot został uszkodzony w wypadku w Warszawie, po czym został skasowany[1].

Opis techniczny

edytuj

Wolnonośny średniopłat o konstrukcji drewnianej. Kadłub o przekroju prostokątnym, kryty sklejką oraz blachą aluminiową w części osłony silnika. Trapezowy niedzielony dwudźwigarowy płat z zaokrąglonymi końcówkami, kryty płótnem i sklejką do przedniego dźwigara. Usterzenie drewniane, stateczniki kryte sklejką, stery płótnem[1].

Dźwigary przechodziły przez kadłub, a między nimi znajdowała się odkryta kabina załogi, z miejscami obok siebie, wyposażona we wspólny wiatrochron od przodu. Kabina miała podwójne sterownice. Za kabiną i w wykrojach płata po bokach kabiny był bagażnik.

Podwozie stałe, trójgoleniowe, w układzie klasycznym, z amortyzatorami olejowo-powietrznymi i płozą ogonową.

Silnik 4-cylindrowy rzędowy z cylindrami stojącymi ADC Cirrus III z przodu kadłuba. Śmigło dwułopatowe, drewniane. Zbiornik paliwa pojemności 100 litrów umieszczony w kadłubie za kabiną, pod bagażnikiem – miał możliwość awaryjnego odrzucenia w locie. Przelotowe zużycie paliwa – 26 l/h[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f A. Glass, op.cit.
  2. Marian Krzyżan, Międzynarodowe turnieje lotnicze 1929–1934, Warszawa 1988, ISBN 83-206-0637-3, s. 45. To samo źródło s. 232 i A. Glass, op.cit. jednak podaje, że pilot musiał się wycofać i nie ukończył rajdu z powodu choroby.

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj