Pałac Maryjski[1] (ukr. Маріїнський палац, Marijinśkyj pałac) – barokowa rezydencja położona w Kijowie na prawym brzegu Dniepru, w pobliżu siedziby Rady Najwyższej, należąca do Kancelarii Prezydenta.

Pałac Maryjski
Маріїнський палац
Ilustracja
Pałac Maryjski od frontu
Państwo

 Ukraina

Miasto wydzielone

 Kijów

Styl architektoniczny

barok

Architekt

Bartolomeo Rastrelli

Rozpoczęcie budowy

1744

Ukończenie budowy

1752

Położenie na mapie Kijowa
Mapa konturowa Kijowa, blisko centrum u góry znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac Maryjski”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac Maryjski”
Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego
Mapa konturowa Kijowa i obwodu kijowskiego, w centrum znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac Maryjski”
Ziemia50°26′54″N 30°32′15″E/50,448333 30,537500

Pałac został zbudowany w latach 1744–1752 na zlecenie carycy Elżbiety, według projektu włoskiego architekta Rastrellego przy współudziale jego uczniów pod kierownictwem Iwana Miczurina.

Północna elewacja – widok od strony parku

Pierwszą koronowaną głową, której noga stanęła w pałacu, była jednak dopiero Katarzyna II w 1787 roku. Od końca XVIII wieku pałac był wykorzystywany jako siedziba generał-gubernatora kijowskiego.

W XIX wieku założenie pałacowe podupadło na skutek licznych pożarów, dopiero w 1870 roku zostało zrekonstruowane na zlecenie cara Aleksandra II przez architekta Konstantego Majewskiego. Nazwa pałacu wywodzi się od małżonki ówczesnego cara Marii Aleksandrowny, na której życzenie pałac uświetniono od strony północnej parkiem. Do 1917 roku kompleks służył jako rezydencja dla zagranicznych gości cesarstwa.

W latach 1917–1920 pałac wykorzystywano jako główną kwaterę wojskową. Po przejęciu władzy przez bolszewików w budynku umiejscowiono Wyższą Szkołę Rolniczą, później gmach służył jako muzeum.

Przypisy edytuj

  1. Polski egzonim uchwalony na 124. posiedzeniu KSNG