Paekgok Ch’ŏnŭng

Paekgok Ch'ŏnŭng
Data urodzenia	1617
Data śmierci	1680
Nauczyciel	Pyŏgam Kaksŏng
Następca	Sigyŏng Chinmyŏng i inni
Zakon	sŏn

Paekgok Ch'ŏnŭng (ur. 1617, zm. 1680) – koreański mistrz sŏn o silnym nastawieniu doktrynalnym.

Życiorys edytuj

Został mnichem jeszcze jako dziecko. Praktykował wtedy na górze Songni. W wieku 17 lat udał się do Seulu, gdzie studiował język chiński i konfucjanizm. Jego nauczycielem był wtedy Sin Iksŏng. W jakiś czas potem został wyznaczony na stanowisko doch'ongsŏpa, ale natychmiast z niego zrezygnował.

Gdy do władzy doszedł król Hyŏnjong nasiliła się walka z buddyzmem. Paekgok wystosował list protestacyjny przeciwko niesprawiedliwym represjom. List ten jest najdłuższym aktem protestu w całym okresie Chosŏn. Był przy tym tak logiczny, że konfucjaniści nie mogli obronić swojego stanowiska.

Prowadził życie skupione na praktyce w różnych klasztorach na różnych górach Korei.

Zmarł w szóstym roku panowania króla Sukjonga, czyli w roku 1680^[1].

Prace literackie edytuj

Paekgokjip (Zbiór Paekgoka)
Imsŏngdang taesa haengjang (Biografia mistrza Imsŏnga)
Kanp'yesŏkgyoso (Petycja [w sprawie] prześladowania buddyzmu)

Linia przekazu Dharmy zen edytuj

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

56/29. Shiwu Qinggong (Shishi) (1272-1352) Chiny; szkoła yangqi
- 57/30/1. T'aego Poŭ (1301–1382) Korea; szkoła imje chong; od 1356 r. chogye chong
  - 58/31/2. Ch'anyǒng
  - 58/31/2. Choi
  - 58/31/2. Wŏngyu
  - 58/31/2. Hwanam Honsu (1320–1392)
    - 59/32/3. Kugok Kakun (bd)
      - 60/33/4. Pyŏkkye Chŏngsim (zm. ok. 1492)
        61/34/5. Pyŏksong Chiŏm (1464–1534)
        62/35/6. Ilsŏn Kyŏngsŏng (1482–1568)
        
        62/35/6. Puyong Yŏnggwan (1485–1571)
        63/36/7. Puhyu Sŏnsu (1543-1615)
        64/37/8. Noejŏng Ŭngmuk (bd)
        
        64/37/8. Siga Huiok (bd)
        
        64/37/8. Songgye Sŏnghyŏn (bd)
        
        64/37/8. Hwanjŏk Inmun (bd)
        
        64/37/8. P'oheo Tamsu (bd)
        
        64/37/8. Huiŏn (bd)
        
        64/37/8. Pyŏgam Kaksŏng (1575–1660)
        65/38/9. Hoeŭn Ŭngjun (1587-1627)
        66/39/10. Ch'ŏsang (bd)
        
        66/39/10. Dohak (bd)
        
        65/38/9. Moun Ch'inŏn (bd)
        
        65/38/9. Paekgok Ch'ŏnŭng (1617-1680)
        66/39/10. Ku'am Sŭnggak (bd)
        
        66/39/10. Sigyŏng Chinmyŏng (bd)
        67/40/11. Taeji Haeyŏn (bd)
        
        67/40/11. Sŏlbin Sasun (bd)
        
        65/38/9. Ch'wimi Such'o (1590-1660)
        66/39/10. Paegam Sŏngch'ong (1631-1700)
        67/40/11. Pogwang Wonmin (bd)
        68/41/12. Hoeam Sŏng'an (bd)
        
        67/40/11. Muyong Suyŏn (1651-1719)
        68/41/12. Yŏnghae Yakt'an (bd)
        69/42/13. P'ungam Sech'al (1688-1767)
        70/43/14. Mugam Ch'oenul (1717-1790)
        71/44/15. Hwanhae Pŏbrin (bd)
        
        71/44/15. Pong'am Nakhyŏn (bd)
        
        71/44/15. Sŏngbong Chang'ŏn (bd)
        
        71/44/15. Wawol Kyop'yŏng (bd)
        
        70/43/14. Yuak Ch'aekhyŏn (bd)
        
        70/43/14. Ŭngam Nangyun (bd)
        
        70/43/14. Che'un Haejing (bd)
        
        70/43/14. Pyŏkdam Haengin (bd)
        
        68/41/12. Wanhwa Ch'ŏhae (bd)
        
        66/39/10. Ch'wiam Haeran (bd)
        
        66/39/10. Sŏlp'a Mingi (bd)
        
        63/36/7. Ch'ŏnghŏ Hyujŏng (1520–1604) (znany jako Sŏsan Taesa)

Przypisy edytuj

↑ Chung Byung-jo. History of Korean Buddhism. Ss. 188

Bibliografia edytuj

Byung-jo Chung: History of Korean Buddhism. Seoul: Jimoondang, 2007, s. 220. ISBN 978-89-88095-24-9.

[1] Chung Byung-jo. History of Korean Buddhism. Ss. 188

[1]