Parafia Świętej Trójcy w Starachowicach

parafia rzymskokatolicka w diecezji radomskiej

Parafia Świętej Trójcy w Starachowicachrzymskokatolicka parafia w Starachowicach, należąca do dekanatu Starachowice-Południe w diecezji radomskiej.

Parafia Świętej Trójcy w Starachowicach
Ilustracja
Kościół parafialny Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024, s. 61 [dostęp 2014-09-19].
Państwo

 Polska

Siedziba

Starachowice

Adres

ul. Kościelna 12
27-200 Starachowice

Data powołania

1688

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Diecezja

radomska* [1]

Dekanat

Starachowice-Południe

Kościół

Świętej Trójcy

Nadzór

diecezja

Proboszcz

ks. kan. Edward Andrzej Rdzanek

Wezwanie

Świętej Trójcy

Wspomnienie liturgiczne

Uroczystość Świętej Trójcy

Położenie na mapie Starachowic
Mapa konturowa Starachowic, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Parafia Świętej Trójcy w Starachowicach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Parafia Świętej Trójcy w Starachowicach”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Parafia Świętej Trójcy w Starachowicach”
Położenie na mapie powiatu starachowickiego
Mapa konturowa powiatu starachowickiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Parafia Świętej Trójcy w Starachowicach”
Ziemia51°02′30″N 21°05′11″E/51,041667 21,086389
Strona internetowa

W parafii swoją działalność prowadzą: schola, chór Soli Deo, Ruch Światło-Życie, Żywy Różaniec, III Zakon św. Franciszka, Rodzina Radia Maryja, Straż Honorowa NSPJ, neokatechumenat.

Historia

edytuj

Kościół

edytuj
  • Kościół pod wezwaniem Świętej Trójcy w Starachowicach-Wierzbniku został wybudowany w latach 1681–1688, konsekrowany w 1741 przez sufragana krakowskiego Michała Kunickiego, przebudowany w latach 1881–1912; 1929–1937; 1937–1951; 1984–1989.

Terytorium

edytuj
  • Do parafii należą: Starachowice – ul.: Al. Armii Krajowej, Bajana, Ciasna, Cyrkowicza, Cysterska, Czerwonego Krzyża, Głogowa, Górna, Gruntowa, Iłżecka, Jasna, Kilińskiego, Kochanowskiego, Kolejowa, Kościelna, Kościuszki, Kraszewskiego, Kręta, Krótka, Kwiatowa, Medyczna, Młynarska, Niska, Owocowa, Przyjazna, Reja, Reymonta, Rynek, Sienkiewicza, Skałka, Słoneczna, Słowackiego, Spółdzielcza, Staropolska, Starowiejska, Targowa, Waryńskiego, Wigury, Wojska Polskiego, Wysoka, Zacisze, Żwirki i miejscowość Lipie[1].

Proboszczowie

edytuj
  • 1921–1929 – ks. Dominik Ściskała
  • 1929–1936 – ks. Stefan Świetlicki
  • 1936–1951 – ks. Jan Lipiński
  • 1952–1956 – ks. Franciszek Chlebny
  • 1956–1978 – ks. Roman Ścisłowski
  • 1978–1982 – ks. Wiesław Gintowt
  • 1982–2010 – ks. kan. dr Tadeusz Czyż
  • 2010 – nadal – ks. kan. Edward Andrzej Rdzanek

Plebani i prepozyci w wieku XVII- XIX

Zasłużeni kapłani związani z parafią

edytuj
  • W roku 1747 proboszczem Parafii pw. Św. Trójcy był Jacek Jabłoński mnich benedyktyński Ordinis Sancti Benedicti – OSB urodzony w końcu XVII w., żył w pierwszej połowie XVIII wieku, zmarł około 1750 roku. Autor dzieła o dużym znaczeniu dla Klasztoru Benedyktyńskiego pt.

„Drzewo żywota z raiu. Naprzód na Górze Jerozolimskiey Kalwaryi, złośliwą ręką potym na Gorze Łysiec przez ręce Świętego Emeryka krolewica węgierskiego, roku pańskiego tysiącnego szostego, przesadzone; Nieustannemi Cudami, y Łaskami kwitnące, we wszelkich przypadkach ludzkich zdrowy Owoc, Pociech y Ratunku, rodzące; Pod strażą Zakonikow Oyca S. Benedykta Kongregacyi Polskiey Benedyktyńskiey, zostaiące, Teraz Nowo Historycznie Opisane. / Przez X. Jacka Jabłońskiego, tegoż Klasztoru S. Krzyża Professa. Proboszcza S Michała w Słupi, Na zgłodniały ludzki apetyt, y na posiłek pospolity, do Druku podane. Mnie się tylko przynależy szczycic vv krzyżv Pana naszego Iezv Christa Zbavviciela na Gorze Lysey” zostało wydane w Krakowie, prawdopodobnie w 1736 lub 1737 r. Dzieło napisane w całości po polsku, tekst łaciński występuje tylko w cenzorskich aprobatach kościelnych.

Jacek Jabłoński, Drzewo żywota z raiu Naprzód na Górze Jerozolimskiey Kalwaryi,..., wyd. Sanguszkowa Konstancja, Kolumba, Kraków: Jakub Matyjaszkiewicz, 1736.
  • 23 maja roku 1912 decyzją J.E biskupa Mariana Ryxa proboszczem w Wierzbniku zostaje ksiądz Bolesław Sztobryn społecznik i działacz niepodległościowy, członek Tymczasowej Rady Stanu w Królestwie Polskim. Później kapelan wojskowy. Po zdemilitaryzowaniu wstąpił do zakonu Karmelitów bosych w Czernej pod Krakowem i 25 czerwca 1921 r., otrzymał imię zakonne o. Terezjusz od św. Józefa. W 1923 r. został przeniesiony do Wadowic, a następnie po kilku miesiącach do Lublina. 31 grudnia 1923 roku dotarł do klasztoru w Berdyczowie, w którym pozostał do śmierci, tam też pochowany[2].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj