Parafia Ewangelicko-Augsburska w Drogomyślu
Parafia Ewangelicko-Augsburska w Drogomyślu – parafia luterańska w Drogomyślu, należąca do diecezji cieszyńskiej. Mieści się przy Placu Kościelnym im. F. Kalisza 2.
 kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
Pl. Kościelny im. F. Kalisza 2, |
| Data powołania |
1788 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| kościół | |
| Filie | |
| Pastor |
ks. Karol Macura |
Położenie na mapie gminy Strumień  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego  | |
 49°52′11,4″N 18°45′31,7″E/49,869833 18,758806
| |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
Zbór ewangelicki w Drogomyślu jest jednym z ostatnich, które powstały na Śląsku Cieszyńskim po wydaniu Patentu Tolerancyjnego przez cesarza Józefa II w 1781 i przed pełnym równouprawnieniem w czasie tzw. Wiosny Ludów. Pozwolenie na budowę kościoła uzyskano 4 czerwca 1787, budynek poświęcono w 1897. Głównym opiekunem i sponsorem zboru był ówczesny właściciel miejscowych dóbr Fryderyk Henryk baron Kalisch, który podarował grunta pod budowę kościoła, szkoły i parafii, ubiegał się o pozwolenie na budowę, a także dobudowanie wieży, a zanim kościół ukończono pozwalał odprawiać w swoim pałacu nabożeństwa, następnie utrzymawał pastorów. Pierwszym został Jerzy Gotfryd Jurs (1788-1804), potem Michał Krzysztof Orgoni (1804-1837), Andrzej Drózd (1837-1869).
Patent Tolerancyjny ustanowił również strukturę oficjalnie działającego Kościoła ewangelickiego w Przedlitawii. Wszystkie zbory zostały podległe konsystorzowi powstałemu w 1784 w Cieszynie a w 1785 przeprowadzonemu do Wiednia. W 1784 powstała superintendentura dla Moraw, Śląska i Galicji. W 1807 powstał seniorat śląski, któremu z czasem podległe zostały wszystkie zbory na Śląsku Austriackim.
W 1925 parafia zrzeszała 2 631 wiernych a w 1937 2 680[1].
W 2003 do parafii należało 2545 osób. Do 2013 liczba ta wzrosła do 2584 wiernych, z czego około 1400 członków zamieszkiwało w Drogomyślu, 700 w Pruchnej, a 200-300 w Bąkowie[2]
Filie edytuj
W latach 1892-1893 na cmentarzu w Pruchnej wybudowano kaplicę z wieżą i dzwonami, odnowiona została po II wojnie światowej i w 1973. W 2003 poświęcono nowy dom parafialny obok kaplicy. W 2004 powstał Ewangelicki Dom Modlitwy w Bąkowie.
-
Kościół filialny Zmartwychwstania Pańskiego w Pruchnej -
Filialny ewangelicki dom modlitwy w Bąkowie
Przypisy edytuj
- ↑ Stefan Król: Życie religijne. W: Śląsk Cieszyński w latach 1918-1945. Krzysztof Nowak (redakcja). Cieszyn: Starostwo Powiatowe w Cieszynie, 2015, s. 251. ISBN 978-83-935147-5-5.
- ↑ Błażej Guzy, Funkcjonowanie Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w powiecie cieszyńskim (na przykładzie Cieszyna, Wisły i Drogomyśla), Kraków: Uniwersytet Jagielloński, Wydział Biologii i Nauk o Ziemi, Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej, 2014, s. 25, 64 [dostęp 2024-01-15].
Bibliografia edytuj
- Franciszek Michejda: Dzieje Kościoła ewangelickiego w Księstwie Cieszyńskim (od Reformacji do roku 1909). Katowice: Dom Wydawniczy i Księgarski "Didache", 1992, s. 147. ISBN 83-85572-00-7.
- Ewa Raszka: Zarys dziejów i życia społecznego wsi Pruchna. Pruchna: Rada Sołecka wsi Pruchna, 2010, s. 26-32.
- Informacje o parafii na stronie diecezji cieszyńskiej