Park im. Stanisława Staszica w Łodzi

Park im. Stanisława Staszica w Łodziłódzki park położony w obrębie ulic Narutowicza, Uniwersyteckiej, Jaracza i Wierzbowej[2][4] na obszarze dawnej dzielnicy Śródmieście.

Park im. Stanisława Staszica
Obiekt zabytkowy nr rej. A/328 z 29.12.1992[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Powierzchnia

4,1[2] ha

Data założenia

1899–1901[3][4]

Projektant

L. Grabowski[2][4]

Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Park im. Stanisława Staszica”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Park im. Stanisława Staszica”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Park im. Stanisława Staszica”
Ziemia51°46′24,52″N 19°28′35,81″E/51,773478 19,476614

Historia edytuj

Park powstał w 1901 jako czwarty park miejski w Łodzi[2][5]. Początkowo park określano jako Ogród na Dzielnej[5] lub park miejski Przy Dzielnej[a] – obecną nazwę otrzymał w 1918[3][5].

W 1912 z okazji Wystawy Rzemieślniczo-Przemysłowej w parku powstał Pomnik Pracy („symbol miasta pracy”), a po nadaniu parkowi imienia Stanisława Staszica, wzniesiono w nim pomnik patrona sfinansowany przez Stowarzyszenie Techników – oba pomniki zostały zniszczone w czasie II wojny światowej[2][4]. Nowy pomnik Staszica autorstwa Kazimierza Karpińskiego odsłonięto w 1984 (od strony ul. Narutowicza), podczas trwania Kongresu Techników Naczelnej Organizacji Technicznej[6][2]. Stanisław Staszic jest uznawany przez łodzian za jednego z „ojców miasta” – ludzi, którzy szczególnie przysłużyli się rozwojowi Łodzi[7].

W 1912 w parku zbudowano również muszlę koncertową – przerobioną następnie na letni teatr[4] (budynek nie istnieje).

W latach 1930–1931 park został w niewielkim stopniu przebudowany zgodnie z projektem Stefana Rogowicza[2][4], ówczesnego dyrektora Plantacji Miejskich[8]. Po II wojnie światowej powierzchnia parku uległa zmniejszeniu w czasie poszerzania ul. Uniwersyteckiej[2]. W 1994 została dokonana szczegółowa konserwacja drzew w parku[9].

W parku znajdują się cztery drzewa i dwa głazy narzutowe ustanowione pomnikami przyrody[2].

W 1992 park został wpisany do rejestru zabytków[1].

Obok parku, przy ul. Narutowicza 68 usytuowany jest zabytkowy budynek dawnej szkoły Zgromadzenia Kupców.

Uwagi edytuj

  1. Dzielna to nazwa ulicy Narutowicza do 1924 roku.

Przypisy edytuj

  1. a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 38 [dostęp 2012-08-11].
  2. a b c d e f g h i Park im. St. Staszica. zielonalodz.info, web.archive.org. [dostęp 2019-08-28].
  3. a b Danuta Bieńkowska, Elżbieta Umińska-Tytoń: Park im. Stanisława Staszica. [w:] Słownik nazewnictwa miejskiego Łodzi [on-line]. log.lodz.pl. [dostęp 2013-08-11].
  4. a b c d e f Najstarsze łódzkie parki – Park im. Stanisława Staszica. [w:] Najstarsze łódzkie parki [on-line]. lodz.ap.gov.pl. [dostęp 2015-09-09].
  5. a b c Rynkowska 1970 ↓, s. 148.
  6. Pomnik Staszica w Łodzi. [w:] Pomniki uczonych polskich [on-line]. forumakad.pl. [dostęp 2013-08-11].
  7. Ojcowie miasta – skarby Łodzi. [w:] O mieście [on-line]. uml.lodz.pl. [dostęp 2019-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-08-28)].
  8. Anna Gronczewska: Ogród Botaniczny w Łodzi kwitnie już 40 lat. dzienniklodzki.pl, 2013-07-28. [dostęp 2013-08-11].
  9. Park im. St. Staszica w Łodzi. parki.org.pl. [dostęp 2013-08-11].

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj