Partia Demokratyczna (Korea Południowa)
Partia Demokratyczna Korei (kor. 더불어민주당, Deobureominjudang, skr. Minjoo, znana jako "Minjudang" 민주당[1]) – centrowa, liberalna partia polityczna działająca w Korei Południowej.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Lider | |
| Przewodniczący | |
| Data założenia | |
| Adres siedziby |
7, Gukhoe-daero 68-gil, |
| Ideologia polityczna | |
| Liczba członków |
4 miliony |
| Członkostwo międzynarodowe |
|
| Barwy | |
| Obecni posłowie |
169/300
|
| Strona internetowa | |
Korea Południowa
 Ustrój i polityka Korei Południowej Ustrój polityczny
Konstytucja
Władza ustawodawcza
Władza wykonawcza
Władza sądownicza
Kontrola państwowa
Finanse
Samorząd terytorialny
Partie polityczne
Wybory
Polityka zagraniczna
|
Prezydentem Korei Południowej z ramienia partii był w latach 2017–2022 Mun Jae-in.
Historia edytuj
Założona w sierpniu 1955. Od 26 marca 2014[2] do 27 grudnia 2015 działała pod nazwą Sojusz Nowych Polityków dla Demokracji (새정치민주연합; Saejeongchi Minju Yeonhap)[3]. Partia osiągnęła słaby wynik w wyborach uzupełniających w 2014 i dwaj liderzy, Ahn Cheol-soo i Kim Han-gil, zrezygnowali ze stanowiska[4].
7 lutego 2015, na konwencji partyjnej, nowym przewodniczącym został Mun Jae-in[5]. Wtedy zaczął się konflikt wewnątrzpartyjny między frakcją Muna i Ahna, przez co notowania partii w sondażach spadły z 40% do 30%[6][7]. 29 października Ahn odrzucił propozycję stanowiska współprzewodniczącego partii[8], następnie przedstawiając Munowi ultimatum. Mun jednak odrzucił je[9], i Ahn odszedł z partii, zakładając Partię Ludową[10].
27 grudnia 2015 zmieniono nazwę na Partia Demokratyczna Korei. Mun zrezygnował z funkcji przewodniczącego partii miesiąc później, 27 stycznia 2016[3]; na jego miejscu, ku zaskoczeniu niektórych obserwatorów[11], zastąpił go Kim Chong-in, konserwatywny polityk[12]. Kim za główną przyczynę kłopotów partii uznał frakcję związaną z byłym prezydentem Rohem Moon-hyun[13] i rozpoczął ograniczanie jej wpływów[14], przez m.in. partię opuścił były premier Korei, Lee Hae-chan[13]. Kontrowersyjne działania Chong-Ina spotkały się z krytyką działaczy partyjnych. Chong-In zaoferował rezygnację w marcu 2016, jednak zdecydował zostać po prywatnej wizycie Muna Jae-ina[15]. W wyborach parlamentarnych w 2016 partia zdobyła większość względną w Zgromadzeniu Narodowym[16].
Z związku z impeachmentem koreańskiej prezydent Park Geun-hye w 2017, odbyły się wybory prezydenckie, w których kandydat partii, Mun Jae-in, zdobył ponad 41% głosów, wygrywając w pierwszej turze. W 2018 partia wygrała wybory lokalne[17], a w wyborach parlamentarnych w 2020 zyskała absolutną większość w parlamencie[18].
W wyborach prezydenckich w 2022 kandydat Partii Demokratycznej Lin Je-mjung przegrał z kandydatem Partii Władzy Ludowej, Yoon Suk-yeolem[19].
Mimo to Yoon Suk-yeol utracił popularność i w wyborach parlamentarnych w 2024 Partia wygrała zdobywając 175 miejsc[20][21].
Program edytuj
Partia wspiera gospodarkę rynkową, przy jednoczesnym rozwijaniu państwa opiekuńczego; popiera podniesienie płacy minimalnej i zagwarantowanie opieki zdrowotnej. W kwestii sił zbrojeniowych opowiada się za wzmocnieniem współpracy koreańsko-amerykańskiej. Deklaruje silne poparcie dla denuklearyzacji Półwyspu Koreańskiego i zjednoczenie Korei Południowej z Koreą Północną[22]. Istnieje także znaczące skrzydło konserwatywne społecznie, sprzeciwiające się m.in. rejestrowanym związkom homoseksualnym[23].
Wyniki wyborów edytuj
Zgromadzenie Narodowe edytuj
| Rok | Głosy | % głosów | Mandaty | ± (%) |
|---|---|---|---|---|
| 2016 | 8 881 369 | 37,0% | 123/300
| |
| 2020 | 14 345 425 | 49,9% | 180/300
|
 12,9
|
| 2024 | 14 758 083 | 50,5% | 175/300
|
0,6
|
Wybory prezydenckie edytuj
| Rok | Kandydat | Głosy | % głosów |
|---|---|---|---|
| 2017 | Mun Jae-in | 13 423 800 | 41,1% |
| 2022 | Lin Je-mjung | 16 147 738 | 47,3% |
Przypisy edytuj
- ↑ Main Opposition To Be Called 'The Minjoo Party Of Korea. (kor.).
- ↑ Democratic Party, Ahn Cheol-soo agree to create new party. (ang.).
- ↑ a b Moon Jae-in steps down as leader of The Minjoo Party of Korea. (ang.).
- ↑ Co-chairmen quit amid election rubble. (ang.).
- ↑ Main opposition party picks ex-Roh aide as new leader. (ang.).
- ↑ In liberal stronghold, voters give main opposition party a lashing. (ang.).
- ↑ Roh son's speech creates stir. (ang.).
- ↑ Ahn rejects Moon's call for joint NPAD leadership. (ang.).
- ↑ NPAD’s Moon rejects Ahn demand. (ang.).
- ↑ Ahn Cheol-soo calls it quits with NPAD. (ang.).
- ↑ Can a Right Wing Defector Save Korea’s Liberal Opposition?. (ang.).
- ↑ Minjoo’s identity must be changed: Kim Chong-in. (ang.).
- ↑ a b Former P.M. quits Minjoo Party in nomination feud. (ang.).
- ↑ [April 13, 2016 Parliamentary Elections Kim Jong-in Gets Rid of Pro-Roh Dominance and Replaces the Mainstream: Signs of Factional Conflict]. (ang.).
- ↑ Opposition chief quells dissenters. (ang.).
- ↑ Opposition party shifting to growth. (ang.).
- ↑ 2018 Local Elections – The Korea Herald. (ang.).
- ↑ South Korea's governing party wins election by a landslide. (ang.).
- ↑ Chce silniejszych więzi z USA i poprawy relacji z Japonią. Jun Suk-yeol wygrywa wybory [online], TVN24, 10 marca 2022 [dostęp 2024-04-13] (pol.).
- ↑ Oskar Pietrewicz, Wybory parlamentarne w Korei Południowej [online], www.pism.pl, 12 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-13] (pol.).
- ↑ Opozycja triumfuje, prezydent "z pokorą akceptuje wolę narodu" [online], TVN24, 11 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-13] (pol.).
- ↑ 강령·당헌·당규·윤리규범.
- ↑ South Korea must fight the homophobia hindering coronavirus battle. (ang.).