Paul Pisk

Paul Pisk
Imię i nazwisko	Paul Amadeus Pisk
Data i miejsce urodzenia	16 maja 1893 ; Wiedeń
Pochodzenie	austriackie
Data i miejsce śmierci	12 stycznia 1990 ; Los Angeles
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, muzykolog

Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.

Paul Amadeus Pisk^[1]^[2] (ur. 16 maja 1893 w Wiedniu, zm. 12 stycznia 1990 w Los Angeles^[1]^[2]^[3]) – amerykański kompozytor i muzykolog pochodzenia austriackiego.

Życiorys

Studiował muzykologię u Guido Adlera i Franza Schrekera na Uniwersytecie Wiedeńskim^[1]^[3], gdzie w 1916 roku uzyskał stopień doktora na podstawie dysertacji Das Parodieverfahren in den Messen des Jacobus Gallus^[1]^[3]. Uczył się też prywatnie gry na fortepianie u Juliusa Epsteina i kompozycji u Arnolda Schönberga^[1]^[3]. W 1919 roku ukończył uzupełniające studia dyrygenckie w Konserwatorium Wiedeńskim^[1]^[3]. W latach 1920–1928 razem z Paulem Stefanem i Albanem Bergiem był współwydawcą czasopisma „Musikblätter des Anbruch”, od 1921 do 1934 roku był także redaktorem socjalistycznego „Wiener Arbeiter-Zeitung”^[3]. W latach 1922–1934 wykładał w Volkhochschule Volksheim w Wiedniu, od 1925 do 1926 roku uczył ponadto teorii w Neues Wiener Konservatorium^[1]^[3]. Od 1922 roku był członkiem austriackiej sekcji Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej^[3]. Od 1931 do 1933 roku uczył w amerykańskim konserwatorium w Mondsee^[1]^[3].

W 1936 roku wyemigrował do Stanów Zjednoczonych^[1]^[2]^[3], w 1941 roku otrzymał obywatelstwo amerykańskie^[1]. Wykładał na University of Redlands (1937–1951), Uniwersytecie Teksańskim w Austin (1951–1963) i Washington University in St. Louis (1963–1972)^[1]^[2]^[3]. Gościnnie prowadził wykłady na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles (1969), University of Cincinnati (1969) oraz Dartmouth College (1972)^[1].

Był propagatorem twórczości kompozytorów drugiej szkoły wiedeńskiej^[1]. Sam jednak w swojej własnej twórczości kompozytorskiej nie zaadaptował technik dodekafonii, nie wychodząc poza zwykłą atonalność^[2]^[3]. Wspólnie z Homerem Ulrichem opublikował pracę A History of Music and Musical Style (Nowy Jork 1963)^[1]^[3].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[1])

Utwory orkiestrowe

Partita (1925)
Suite on American Folksongs na 24 instrumenty (1944)
Bucolic Suite na smyczki (1946)
Rococo Suite na altówkę i orkiestrę (1953)
Baroque Chamber Concerto na skrzypce i orkiestrę (1953)
Canzona na orkiestrę kameralną (1954)
3 Ceremonial Rites (1958)
Elegy na smyczki (1958)
Sonnet na orkiestrę kameralną (1960)

Utwory kameralne

4 sonaty skrzypcowe (I 1921, II 1927, III 1939, IV 1977)
Kwartet smyczkowy (1924)
Fantazja na klarnet i fortepian (1925)
Rondo na skrzypce i fortepian (1932)
Variations on a Waltz by Beethoven na skrzypce, altówkę i gitarę (1933)
Trio fortepianowe (1933)
Moresca Figures na skrzypce, klarnet i fortepian (1934)
Berceuse slave na obój i fortepian (1939)
Bohemian Dance Rondo na fagot i fortepian (1939)
Suita na 4 klarnety (1939)
Shanty-Boy Fantasy na obój i fortepian (1940)
Variations on an Old Trumpet Tune na sekstet dęty blaszany (1942)
Little Woodwind Music (1945)
Cortege na instrumenty dęte blaszane (1945)
Variations and Fugue on an American Theme na skrzypce i wiolonczelę (1946)
Sonata na klarnet i fortepian (1947)
Suita na obój i fortepian (1947)
Introduction and Rondo na flet i fortepian (1948)
2 suity fletowe (I 1950, II 1969)
Intermezzo na klarnet i fortepian (1950)
Elegy and Scherzino na obój, 2 klarnety i fagot (1951)
Kwartet na 2 trąbki, róg i puzon (1951)
Sonata na róg i fortepian (1953)
Suita na 2 flety (1953)
Sonata na flet i fortepian (1954)
Suita na obój, klarnet i fortepian (1955)
Eclogue na skrzypce i fortepian (1955)
Idyll na obój i fortepian (1957)
Trio smyczkowe (1958)
Kwintet na instrumenty dęte drewniane (1958)
Trio na instrumenty dęte drewniane (1960)
Music na skrzypce, klarnet, wiolonczelę i fagot (1962)
Envoi na 6 instrumentów (1964)
Duo na klarnet i fagot (1966)
Perpetuum mobile na organy i kwartet dęty blaszany (1968)
Suita na instrumenty dęte i fortepian (1970)
Variables na klarnet i fortepian (1973)
Discuccions na obój, klarnet, fagot, altówkę i wiolonczelę (1974)
Kwintet na instrumenty dęte blaszane (1976)
Sonata na skrzypce i fortepian (1977)
Three Vignettes na klarnet i fagot (1977)
3 Movements na skrzypce i altówkę (1978)
Trio na obój, klarnet i fagot (1979)
Music na obój i fortepian (1982)
Suita na wiolonczelę (1983)

Utwory wokalno-instrumentalne

3 pieśni na głos i kwartet smyczkowy (1922)
kantata Die Neue Stadt (1926)
ballada sceniczna Der grosse Regenmacher na recytatora i orkiestrę (1931)
Requiem na baryton i orkiestrę (1942)
A Toccata of Galuppi na sopran i orkiestrę (1947)

Utwory sceniczne

monodram Schattenseite (1931)
baler American Suite (1948)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2809–2810. ISBN 0-02-865530-3.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 695. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 121. ISBN 978-83-224-0837-7.

[baker-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2809–2810. ISBN 0-02-865530-3.

[harvard-2] The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 695. ISBN 0-674-37299-9.

[encmuz-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 121. ISBN 978-83-224-0837-7.

[1]

[2]

[3]