Paweł Chomicz

duchowny rzymskokatolicki

Paweł Chomicz (ros. Павел Семенович Хомич, Pawieł Siemionowicz Chomicz; biał. Павал Хоміч, Pawał Chomicz[1][2]; ur. 5 października?/17 października 1893 w Wołkowysku, zm. 10 września 1942 w Leningradzie) – ksiądz rzymskokatolicki pełniący, po wyjeździe ks. Michela Florenta(inne języki), obowiązki apostolskiego administratora Leningradu(inne języki), nowomęczennik, Sługa Boży.

Paweł Chomicz
Sługa Boży
Kraj działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

17 października 1893
Wołkowysk

Data i miejsce śmierci

10 września 1942
Leningrad

P.o. administratura apostolskiego Leningradu
Okres sprawowania

1941–10 września 1942

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1916

Biografia edytuj

Urodził się w guberni grodzieńskiej Imperium Rosyjskiego w rodzinie prawosławnej. Jego ojciec, Siemion Chomicz, był przysięgłym księgowym powiatowego urzędu skarbowego. 22 października 1905 roku Paweł Chomicz wraz z rodzicami przeszedł na katolicyzm obrządku łacińskiego, co zapewne wiązało się z edyktem tolerancyjnym wydanym w efekcie rewolucji 1905 roku oraz z przynależnością przodków do Kościoła greckounickiego[3][a].

Ukończył Rzymskokatolickie Seminarium Duchowne(inne języki) w Piotrogrodzie i przyjął święcenia kapłańskie w 1916 roku. Następnie rozpoczął studia na Cesarskiej Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej w Piotrogrodzie oraz pracę w piotrogrodzkich parafiach. Rewolucja 1917 roku spowodowała przerwanie studiów. W 1918 roku pracował jako duszpasterz przy kaplicy św. Józefa w Wyricy, zaś dwa lata później był proboszczem kościoła Przenajświętszej Trójcy w Pskowie[3]. W późniejszych latach pełnił funkcję proboszcza w różnych parafiach Piotrogrodu (Leningradu) (m.in. św. Kazimierza) i obwodu piotrogrodzkiego (leningradzkiego). Z polecenia biskupa Antoniego Maleckiego był też przełożonym wszystkich wspólnot tercjarzy zakonu św. Franciszka w Rosji[3].

Został aresztowany w 1926 roku w Leningradzie i osadzony na 10 lat w łagrze na Wyspach Sołowieckich (Sołowiecki Obóz Specjalnego Przeznaczenia (SŁON)(inne języki)), gdzie był jednym z organizatorów łagrowego życia religijnego[4]. Następnie przebywał w Kostromie, Kałudze i na Syberii[3]. W 1939 roku powrócił do Leningradu, gdzie kontynuował działalność religijną, m.in. odprawiając w mieszkaniach tajne msze św.

Po wyjeździe ks. Michela Florenta(inne języki) w 1941 roku przejął obowiązki apostolskiego administratora Leningradu(inne języki). Został aresztowany w 1942 roku (w okresie blokady Leningradu) i skazany na śmierć. Rozstrzelany 10 września 1942 r. w Leningradzie[3][4][5].

W 2003 roku rozpoczął się oficjalny proces beatyfikacyjny ks. Pawła Chomicza.

Uwagi edytuj

  1. Wiele źródeł traktuje ks. Pawła Chomicza jako Polaka, m.in.: Krzysztof Pożarski: Polacy katolicy w Sankt Petersburgu. Polski Petersburg. [dostęp 2018-10-04].

Przypisy edytuj

  1. Павал Хоміч. slounik.org. [dostęp 2018-10-04]. (biał.).
  2. Хоміч Павал Сямёнавіч. marakou.by. [dostęp 2018-10-04]. (biał.).
  3. a b c d e Michaił Fatiejew: Ksiądz Paweł Chomicz. [w:] Katoliccy męczennicy XX wieku w Rosji [on-line]. catholicmartyrs.org. [dostęp 2018-10-04].
  4. a b Ks. Paweł Chomicz. [w:] Katoliccy męczennicy XX wieku w Rosji [on-line]. catholicmartyrs.org. [dostęp 2018-10-04].
  5. Хомич Павел Семенович. Католическая Россия. [dostęp 2018-10-04]. (ros.).