Paweł Mrozowicki (podstarości trembowelski)
Paweł Mrozowicki herbu Prus III (ur. ok. 1589, zm. 1640) – podstarości i pisarz grodzki trembowelski, pisarz ostrzeszowski, poseł na Sejm, elektor 1632.
 Prus III | |
| podstarości trembowelski | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
ok. 1589 |
| Data śmierci |
1640 |
| Ojciec |
Jan Mrozowicki |
| Matka |
Zofia Raszowska herbu Grzymała |
| Żona |
Anna Korycińska herbu Topór, N Podlodowska herbu Janina |
| Dzieci |
Stanisław, Marcin |
Życiorys edytuj
Urodził się około 1589 roku jako syn Jana[1] i Zofii Raszowskiej herbu Grzymała, córki Wojciecha i Katarzyny Otuskiej herbu Samson. Brat Jerzego, sekretarza królewskiego i pisarza ziemskiego halickiego.
Studiował na Wydziale Sztuk Wyzwolonych Akademii Krakowskiej; jak podaje Album Studentów „…Paweł Mrozowicki, syn Jana, pochodzący z diecezji krakowskiej, wpisał się do metryki studentów Akademii Krakowskiej na początku semestru zimowego 1607/1608 wnosząc opłatę w wysokości 4 groszy, tj. tylko część opłaty wstępnej”[1]. W 1608 roku był zapewne wyróżniającym się studentem, bowiem jemu powierzono z okazji promocji napisanie wiersza dedykowanemu dziekanowi Wojciechowi Virginius’owi ze Stryja, kanonikowi św. Anny, który został umieszczony w publikacji pt. „D. O. M. A. In Honorem Nobilium & Ingenuorum X Adolescentvm: Dum in Alma Academia Cracouiensi, VII. Calend: Aprilis Per V. D. M. Albertvm Mileivm [...] Artium & Philosophiæ Baccalaurei renunciarentur Epigrammata A Studiosis eiusdem Academiæ cantata”, będącej typowym przykładem wczesnego baroku[2].
Zdecydował się wybrać karierę urzędniczą w sądownictwie, został początkowo pisarzem ostrzeszowskim, następnie w 1623 roku został powołany na urząd pisarza grodzkiego trembowelskiego, z nominacji Jerzego Bałabana, w 1635 roku objął urząd podstarościego trembowelskiego[3][4]. Był bliskim współpracownikiem marszałka nadwornego i marszałka wielkiego koronnego Łukasza Opalińskiego[2], reprezentował w Trybunale Zofię z Zamiechowskich, wdowę po Janie Golskim kasztelanie kamienieckim i Stanisławie Lanckorońskim wojewodzie podolskim, żonę Janusza Skumina Tyszkiewicza wojewody trockiego, która w swoim testamencie z 5 września 1634 roku jego uwzględniła, pisząc, iż „…sprawami memi teraz w trybunale zawiaduje”[3].
Poza działalnością sądowniczą udzielał się również publicznie na terenie ziemi halickiej, w 1632 roku podpisał z województwem ruskim elekcję króla Władysława IV[5], Wówczas jego bracia Gabriel i Jerzy podpisali również tę elekcję, ale z województwem krakowskim[6]. Następnie posłował na Sejm w 1635 roku, gdzie tytułowany podstarostą trembowelskim, został wyznaczony przez króla Władysława IV, razem z: Marcinem Kalinowskim, wojewodą i starostą czernichowskim, Mikołajem Potockim, pisarzem polnym koronnym, Łukaszem Makowskim, podstolim podolskim, Walentym Jeziorkowski, miecznikiem podolskim, Teofilem Szemberkiem, sekretarzem królewskim oraz Januszem Kinarzowskim, podstarostą kamienieckim, rewizorem „municyj” do wsi Hołoskowa, leżącej w województwie czernichowskim i zobowiązany został do złożenia sprawozdania na kolejnym Sejmie[7]. Na tym samym sejmie uchwałą sejmową został wyznaczony na komisarza do granic od Wołoch. Będąc biegłym w sprawach sądowniczych występował w trybunałach koronnych, ale również był tam pozywany[8].
Zmarł w 1640[9].
Żonaty był dwukrotnie, 1v. z Anną Korycińską herbu Topór, zmarłą przed 1610[9], 2v. z N Podlodowską herbu Janina[4], zmarłą po 1640 roku. Z pierwszą żoną pozostawił syna Stanisława[9], a z drugą żoną, syna Marcina[10].
Wywód przodków edytuj
| 4. Stanisław Mrozowicki | ||||||
| 2. Jan Mrozowicki | ||||||
| 5. N Janicka | ||||||
| 1. Paweł Mrozowicki | ||||||
| 6. Wojciech Raszowski | ||||||
| 3. Zofia Raszowska | ||||||
| 7. Katarzyna Otuska | ||||||
Przypisy edytuj
- ↑ a b Album studiosorum Universitatis Cracoviensis. Tomus IV continens nomina studiosorum ab anno 1607 ad annum 1642, editionem curavit J. Zathey adiutus ab H. Barycz, Cracoviae 1950, s. 4.
- ↑ a b Barbara Milewska-Waźbińska (In)diserta serta. Kilka uwag o drukach upamiętniających promocje akademickie, [w:] Studia Classica et Neolatina XV. Quiddam novi? Certe. Pars II, Gdańsk 2016, s. 10.
- ↑ a b Testamenty szlacheckie z ksiąg grodzkich i ziemskich ziemi halickiej z XVII wieku, wyd. P. Klint, K. Rzemieniecki, J. Węglorz, Wrocław 2018, s. 139, 141, 142.
- ↑ a b Kasper Niesiecki, Korona polska przy złotej wolności starożytnymi wszystkich katedr, prowincji i rycerstwa klejnotami... ozdobiona, potomnym zaś wiekom na zaszczyt i nieśmiertelną sławę pamiętnych w tej ojczyźnie synów podana... roku wolności ludzkiej przez wcielonego Boga windykowanej, t. III, Lwów, s. 318, 1740.
- ↑ Castr. Tremb. Rei. 118 p. 1038–1041, [w:] Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie wskutek fundacyi śp. Aleksandra hr. Stadnickiego, t. XXIV: Lauda sejmikowe halickie 1575–1695, [wyd. A. Prochaska], Lwów 1931, s. 41.
- ↑ Elektorowie Władysława IV, Michała Korybuta, Stanisława Leszczyńskiego i spis stronników Augusta III, s. 143.
- ↑ Volumina Legum, wyd. J. Ohryzko, I-IX, Petersburg – Kraków 1859-1860, t. III, s. 418–419.
- ↑ Materiały źródłowe do dziejów Żydów w księgach grodzkich lubelskich z doby panowania Władysława IV i Jana Kazimierza Wazów 1633-1669, opr. H. Gmiterek, Lublin 2006.
- ↑ a b c Mał. A., Mrozowicki, czyli Morozeńko, pułkownik korsuński kozacki, [w:] „Lwowianin Przeznaczony Krajowym i Użytecznym Wiadomościom”, Lwów 1840.
- ↑ Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz Szlachty polskiej, tom XI, Warszawa 1914, s. 330.