Paweł Skwarczyński (historyk)

Paweł Skwarczyński (ur. 10 stycznia 1903 we Lwowie, zm. 17 maja 1984 w Londynie[1]) – polski historyk emigracyjny, badacz dziejów nowożytnych, działacz katolicki.

Paweł Skwarczyński
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1903
Lwów, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

17 maja 1984
Londyn, Wielka Brytania

doktor nauk historycznych
Specjalność: historia Polski XVIII w
Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Doktorat

1931
1953
Katolicki Uniwersytet Lubelski
Uniwersytet Londyński

Uczelnia

Katolicki Uniwersytet Lubelski
Polski Uniwersytet na Obczyźnie

Życiorys

edytuj

W 1918 uczestniczył w obronie Lwowa, w szeregach tzw. Orląt Lwowskich. W 1923 ukończył gimnazjum klasyczne we Lwowie, w latach 1923-1927 studiował prawo i historię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, w roku akademickim 1927/1928 uzupełniająco prawo w Paryżu i Grenoble. W 1931 obronił na UJK pracę doktorską Stanowisko cudzoziemców w dawnym prawie koronnym napisaną pod kierunkiem Przemysława Dąbkowskiego. Od 1932 do 1939 wykładał na Wydziale Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych KUL, w latach 1932-1935 także na Wydziale Nauk Humanistycznych KUL[1].

Po wybuchu II wojny światowej znalazł się we Francji[1], w latach 1939-1940 kierował sekretariatem Uniwersytetu Polskiego za Granicą i wykładał na nim prawo ustrojowe dawnej Polski[2], równocześnie uczył w polskim gimnazjum[1]. W latach 1944-1947 wykładał na Polskim Wydziale Prawa przy Uniwersytecie Oksfordzkim, a od 1947 do przejścia na emeryturę w School of Slavonic and East European Studies. W 1953 obronił na Uniwersytecie Londyńskim pracę doktorską The Origin, History and Character of the Pacta Conventa of Henri Valois King of Poland napisaną pod kierunkiem R.R. Bettsa. Równocześnie w latach 1953-1980 wykładał historię na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie. Zajmował się historią reformacji i historią ustroju Polski do XVIII wieku[1].

Był współorganizatorem emigracyjnej katolickiej Fundacji Veritas w Londynie, założonej z inicjatywy ks. Stanisława Bełcha[3], współzałożycielem Koła Tomistycznego w Londynie[1].

Należał do Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, Polskiego Towarzystwa Historycznego w Wielkiej Brytanii i Zjednoczenienia Polskiego w Wielkiej Brytanii[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g Encyklopedia 100-lecia KUL. Tom II, wyd. KUL, Lublin 2018, s. 342 (biogram autorstwa Marzeny Dyjakowskiej)
  2. Tadeusz Sulimirski, Uniwersytet Polski za Granicą w Paryżu, [w:] Nauka Polska na Obczyźnie, Londyn: Polskie Towarzystwo Naukowe na Obczyźnie 1955, z. 1, s. 14–18.
  3. Wielka Brytania: 60-lecie Veritas. [dostęp 2015-04-15].

Bibliografia

edytuj
  • Katolicki Uniwersytet Lubelski w latach 1925-1939 we wspomnieniach swoich pracowników i studentów, wstęp i red. Grażyna Karolewicz, Lublin: Katolicki Uniwersytet Lubelski 1989.
  • Rafał Stobiecki, Klio na wygnaniu. Z dziejów polskiej historiografii na uchodźstwie w Wielkiej Brytanii po 1945 r., Poznań 2005, s. 251-252.
  • Zbigniew Andrzej Judycki, Polski Uniwersytet na Obczyźnie. Słownik biograficzny pracowników naukowych, Londyn 2008, s. 86.

Linki zewnętrzne

edytuj