Peterhof
Peterhof (ros. Петергоф), w latach 1944–1997 Pietrodworiec (ros. Петродворец) – miasto w północnej Rosji, w rejonie pietrodworeckim Petersburga, nad Zatoką Fińską.
Zespół pałacowo-parkowy w Peterhofie, widok z lotu ptaka | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Miasto wydzielone | |||||
Populacja (2003) • liczba ludności |
| ||||
Nr kierunkowy |
+7 812 | ||||
Kod pocztowy |
198504 | ||||
Tablice rejestracyjne |
78, 98, 198 | ||||
Położenie na mapie Rosji | |||||
Położenie na mapie Petersburga | |||||
59°53′N 29°54′E/59,883333 29,900000 | |||||
Strona internetowa |
W mieście znajdują się dawny carski zespół pałacowo-parkowy i stacja kolejowa Nowy Peterhof.
Zespół pałacowo-parkowy
edytujZespół pałacowo-parkowy został założony przez cara Piotra I. Wielki Pałac (1714–1721) został zaprojektowany przez Jeana-Baptiste'a Le Blonda. Został przebudowany za czasów carycy Elżbiety przez Bartolomea Rastrellego, który dodał drugie piętro oraz skrzydła zakończone pawilonami. Rastrelli starał się zachować wczesnobarokowe elewacje, gruntownie jednak zmienił wystrój wnętrz, dając upust swojemu upodobaniu do barokowych złoceń. Cesarzowa Katarzyna II około roku 1770 zleciła Jurijowi Feltenowi zmianę wystroju niektórych wnętrz, w tym sal Tronowej i Czesmeńskiej.
Wielki Pałac stoi pośrodku parku, którego górna część stanowi park francuski z m.in. fontanną Neptuna wykonaną w 1658 roku w Norymberdze dla uczczenia końca wojny trzydziestoletniej. W 1782 roku została ona sprzedana carewiczowi Pawłowi. Park dolny, w stylu angielskim, dzieli Wielka Kaskada, upamiętniająca triumf Rosji nad Szwecją ukończona w 1724 r. Zdobią ją: 37 złoconych posągów z brązu, 64 fontanny i 142 wodotryski. Interesującym przykładem sztuki wodnej są niektóre fontanny mechaniczne. Należy do nich fontanna Słońce, w postaci wysokiej kolumny ze złoconymi tarczami, z których wystrzeliwują 72 strumienie wodne na kształt promieni słonecznych. Woda do parku doprowadzana jest z oddalonych o 22 km Wzgórz Ropszyńskich, spływa ona potem do Kanału Morskiego i dalej do Zatoki Fińskiej. Wszystkie fontanny zużywają dziennie do 100 tys. m³ wody[1].
Historia
edytujW czasie II wojny światowej w Peterhofie siedzibę miał sztab niemieckiej armii, która przez blisko 900 dni oblegała Leningrad. W czasie odwrotu Niemcy zniszczyli budynki, podkładając w nich ogień, który spowodował wypalenie wnętrz pałacowych. Zniszczone zostały również ujęcia wodne. Po wojnie obiekty te odbudowano i odrestaurowano[1].
Galeria
edytuj-
Wielki Pałac z Wielką Kaskadą
-
Wielka Kaskada z kanałem prowadzącym do Zatoki Fińskiej
-
Stacja kolejowa Nowy Peterhof
Oświata
edytujW latach 1946–1960 w Peterhofie mieściła się Leningradzka Suworowska Pograniczna Szkoła Wojskowa (NKWD).
Mieszkańcy
edytujDynamika przyrostu mieszkańców[2]:
Rok | 1897 | 1939 | 1959 | 1970 | 1979 | 1992 | 1996 | 2003 |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Liczba mieszkańców (w tys.) | 11,3 | 44 | 21,7 | 43,1 | 72,4 | 83,8 | 82,2 | 64,8 |
Miasta partnerskie
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b Roland Gööck: Cuda świata. Wyd. III. Warszawa: MUZA SA, 1994, s. 148-151.
- ↑ Moje miasto. [dostęp 2009-10-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-29)].
Linki zewnętrzne
edytuj- Strona internetowa Peterhofu
- Peterhof, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 17 .
- Zdjęcia z Peterhofu