Petyr Abraszew

Petyr Penczew Abraszew (bułg. Петър Пенчев Абрашев; ur. 4 kwietnia 1866 w Kotele, zm. 17 czerwca 1930 w Sofii) – bułgarski polityk i prawnik, minister handlu i rolnictwa (1902-1903), minister sprawiedliwości (1911-1913), deputowany do Zwyczajnego Zgromadzenia Narodowego 12. (1902–1903) i 15. (1911-1913) kadencji.

Petyr Abraszew

Data i miejsce urodzenia	4 kwietnia 1866 Koteł
Data śmierci	17 czerwca 1930
Minister handlu i rolnictwa
Okres	od 9 marca 1902 do 6 maja 1903
Przynależność polityczna	Partia Postępowo-Liberalna
Poprzednik	Aleksandyr Ludskanow
Następca	Dimityr Popow
Minister sprawiedliwości
Okres	od 16 marca 1911 do 4 lipca 1913
Poprzednik	Christo Sławejkow
Następca	Petyr Peszew

Życiorys

Syn Penczo Abraszewa. Ukończył szkołę średnią w Mikołajowie, na Ukrainie, a następnie w 1887 rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w Odessie. W 1890 został usunięty ze studiów za prowadzenie działalności rewolucyjnej. Wyjechał z Rosji i w 1891 dokończył studia prawnicze na uniwersytecie w Genewie. Po powrocie do kraju pracował jako sędzia w Razgradzie, Warnie, Ruse i w Sofii. W 1895 przeniósł się do Sofii i podjął pracę w zawodzie adwokata. Od 1901 był wykładowcą Wydziału Prawa Uniwersytetu Sofijskiego, od 1925 kierował Katedrą Prawa Cywilnego. Prowadził także wykłady na Wolnym Uniwersytecie Nauk Politycznych i Ekonomicznych. Był autorem pierwszego bułgarskiego podręcznika prawa cywilnego procesowego. Od 1922 członek Bułgarskiej Akademii Nauk.

Działalność polityczna

W początkach XX w. Abraszew związał się z Partią Postępowo-Liberalną. W 1902 objął stanowisko ministra handlu i rolnictwa w gabinecie Stojana Danewa. W 1911 objął kierownictwo resortu sprawiedliwości w gabinecie Iwana Geszowa. W 1923, w czasie rządów Aleksandra Stambolijskiego Abraszew stanął przed sądem oskarżony o udział w rządzie, który odpowiadał za klęskę w II wojnie bałkańskiej. Spędził rok w więzieniu, opuścił je w czerwcu 1924 na mocy amnestii.

W 1995 nakładem wydawnictwa Marin Drinow ukazał się Dziennik Abraszewa (Дневник), w opracowaniu Petyra Swiraczewa, przedstawiający działalność Abraszewa w latach 1911-1913.

Publikacje

• 1909: Южнославянският пансион на Т. Н. Минков в Николаев. Спомени
• 1910-1918: Гражданско съдопроизводство. Лекции (trzy tomy)
• 1927: Охранително съдопроизводство
• 1995: Дневник

Bibliografia

• Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 21. ISBN 978-954-430-603-8.