Pienik wierzbowy (Aphrophora salicina) – gatunek pluskwiaka z rodziny pienikowatych.

Pienik wierzbowy
Aphrophora salicina
(Goeze, 1778)
Ilustracja
imago
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

pluskwiaki

Podrząd

cykadokształtne

Rodzina

pienikowate

Gatunek

pienik wierzbowy

Synonimy
  • Cicada spumaria salicis De Geer, 1773
  • Cicada salicina Goeze, 1778
  • Aphrophora salicis (De Geer, 1773)
  • Aphrophora unicolor Haupt, 1919
  • Aphrophora willemsi Lallemand, 1949[1]
Pęd wierzby otoczony pianą, w której żeruje larwa

Pluskwiak o ciele długości od 8,6 do 10,3 mm. Głowa, przedplecze, tarczka i przednie skrzydła pokryte punktami szczecinkowymi. Stosunek długości ciemienia do jego szerokości wraz z oczami wynosi od 0,31 do 0,37. Zaustek silnie wypukły. Frontoclypeus z przepaską środkową po obu stronach ograniczoną rządkiem punktów. Płytka ciemienia dwukrotnie szersza niż dłuższa. Na silnie punktowanym ciemieniu gładkie i wyniesione: linia środkowa i krawędź tylna. Ubarwienie przednich skrzydeł jednolicie zielonkawożółte z żyłkami jaśniejszymi w przedniej części[2].

Larwy ciemne, ukryte pod białą, kremową pianą przypominającą ślinę[potrzebny przypis].

Biologia i ekologia

edytuj

Zimują jaja. Larwy wylęgają się wiosną i żerują wysysając pędy. Po przeobrażeniu dorosłe osobniki pojawiają się w czerwcu i lipcu i żerują na pędach[potrzebny przypis].

Rozprzestrzenienie

edytuj

Gatunek znany z całej Europy, Maroka oraz zachodniej Azji - Syberii i Kraju Nadmorskiego, Zakaukazia, Ałtaju, Kazachstanu, Uzbekistanu i Kirgistanu[3].

Znaczenie gospodarcze

edytuj

Żer larw ogranicza wzrost pędów, żer owadów dorosłych powoduje, że w późniejszym czasie pojawiają się obrączkowate zgrubienia. Pręt wiklinowy z taką wadą ma ograniczone zastosowanie[potrzebny przypis].

Przypisy

edytuj
  1. Ai-Ping Liang. Synonymy of Aphrophora willemsi Lallemand 1946 with Aphrophora salicina (Goeze, 1778) (Hemiptera: Cercopoidea: Aphrophoridae). „Journal of the New York Entomological Society”. 114 (3), s. 140-143, 2006. 
  2. Walter J. Le Quesne: Handbooks for the identification of British Insects. Vol. II. part 2 (a). Hemiptera. Cicadomorpha (excluding Deltocephalinae and Typhlocybinae). Londyn: Royal Entomological Society of London, 1965, s. 7.
  3. Aphrophora salicina. [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2016-03-10].