Pietropawłowsk (1894)

(Przekierowano z Pietropawłowsk (1899))

Pietropawłowsk (Петропавловск) – rosyjski pancernik generacji przeddrednotów, typu Połtawa (określanego też niekiedy typem Pietropawłowsk). Służył w Imperialnej Marynarce Wojennej Rosji.

Pietropawłowsk
Ilustracja
Historia
Położenie stępki

styczeń 1893

Wodowanie

1 listopada 1894

 MW Imperium Rosyjskiego
Wejście do służby

1899

Los okrętu

zatopiony przez minę w pobliżu Port Arthur 13 kwietnia 1904

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

11354 ton

Długość

112,5 m

Szerokość

21,3 m

Zanurzenie

8,6 m

Napęd
2 śruby
maszyny parowe potrójnego rozprężania
14 kotłów cylindrycznych opalanych węglem
10600 KM (7900 kW)
Prędkość

16,8 węzłów

Zasięg

3,790 Mm, 1,310 ton węgla

Uzbrojenie
4 × 305 mm (2 × 2)
12 × 152 mm (4 × 2, 4 × 1)
10 × 47 mm
28 × 37 mm
6 wyrzutni torpedowych
Opancerzenie
pancerz Harveya
burtowy: 203-305 mm
wieże artylerii gł.: 250 mm
wieże art. śr.: 120 mm
wieża dowodzenia: 230 mm
pokład: 76 mm
Załoga

662

W 1901, gdy tarcia pomiędzy Rosją i Japonią wzrosły, pancernik został przydzielony do Eskadry Wschodniej Azji (która później stała się Pierwszą Eskadrą Pacyfiku), bazującej w Port Artur, której został okrętem flagowym.

Na początku wojny rosyjsko japońskiej, w marcu i na początku kwietnia 1904, okręt był zaangażowany w akcje przeciw okrętom japońskim wokół Port Artur. Pływał wtedy pod dowództwem nowo przybyłego admirała Stiepana Makarowa. 13 kwietnia 1904 "Pietropawłowsk" wszedł na japońską minę w pobliżu Port Artur i poszedł na dno wraz z dużą częścią załogi (w tym admirał Makarow i znany rosyjski malarz batalistyczny Wasilij Wierieszczagin). Wśród uratowanych członków załogi był wielki książę Cyryl Władimirowicz Romanow, kuzyn cara Mikołaja II.