Pijnackeria recondita
Pijnackeria recondita – gatunek straszyka z rodziny Diapheromeridae i podrodziny Pachymorphinae.
| Pijnackeria recondita | |
| Valero et Ortiz, 2015 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Pijnackeria recondita |
Gatunek ten opisali w 2015 roku Pablo Valero i Antonio S. Ortiz[2][3] na podstawie okazów zebranych w latach 2013–2014. Epitet gatunkowy oznacza w łacinie „ukryty” i nawiązuje do trudności w znalezieniu tego gatunku[3].
Samce osiągają od 41,5 do 47,4 mm, a samice od 52,1 do 59 mm długości ciała. Ubarwienie samca jest jasnobrązowe, rzadziej zielonkawe, zawsze z dwiema parami cienkich linii podłużnych: bardziej grzbietową ciemnobrązową i bardziej boczną białą, zaczynającymi się za oczami i biegnącymi po wierzchołek odwłoka. Ubarwienie samicy jest zielone, rzadziej jasnobrązowe, zawsze z parą podłużnych białych linii biegnących bokami od nóżki czułka po kraniec odwłoka. Ciało jest smukłe, gładkie i nieuzbrojone. Spłaszczona grzbietobrzusznie głowa zaopatrzona jest w wyłupiaste, kuliste, brązowe oczy złożone oraz 11-członowe, oszczecinione czułki o trzonkach około dwukrotnie dłuższych niż szerokich. Barwa czułków jest różowa u samicy, a brązowa u samca. Przedplecze jest krótsze i szersze od głowy, u samicy 1,3 raza, a u samca 1,7 raza dłuższe niż szerokie. Odnóża mają barwę ciała. U samca są zupełnie nieuzbrojone, a u samicy po 2-4 drobne, czarne ząbki występują na udach środkowej i tylnej pary. U samca uda tylnej pary sięgają wierzchołkami połączenia szóstego i siódmego tergitu odwłoka, a u samicy połowy piątego tergitu. Odwłok jest dłuższy niż głowa i tułów razem wzięte. Płytka subgenitalna samicy jest łopatowata, o ściętym wierzchołku i zaokrąglonej krawędzi odsiebnej, sięgająca poza połączenie dziewiątego i dziesiątego sternitu odwłoka. Genitalia samca cechuje brak vomera i kubkowate poculum o trójkątnym szczycie. Przysadki odwłokowe są oszczecinione, u samicy proste i walcowate, u samca zaś wykształcone w klaspery: zakrzywione i każda z małym ząbkiem u nasady[3].
Gatunek dwupłciowy. Jaja tego gatunku mają od 3,43 do 4,06 mm długości, od 1,22 do 1,33 mm szerokości i od 1,3 do 1,56 mm wysokości. Są one prawie walcowate z zaokrągloną podstawą, ubarwione ciemnobrązowo z lancetowatą płytką mikropylową barwy beżowej do kremowej. Mają wypukłe, okrągłe wieczko i pozbawione są charakterystycznego dla innych przedstawicieli rodzaju siateczkowatego wzoru. Świeżo wyklute larwy (nimfy) mają bardzo smukłe ciało o około 12 mm długości i zielonym zabarwieniu z różowymi czułkami. W warunkach hodowlanych nimfy klują się po miesiącu od „przezimowania” jaj w zamrażarce[3].
Rośliną pokarmową tego patyczaka jest żarnowiec miotlasty (Cytisus scoparius)[3].
Owad palearktyczny, endemiczny dla Hiszpanii. Występuje tylko na niewielkim obszarze w okolicy ogrodu botanicznego Hoya de la Pedraza, w górach Sierra Nevada, w prowincji Grenada. Odnotowany na wysokości 1903 i 2026 m n.p.m.[3]
Przypisy
edytuj- ↑ Valerio Scali, Liliana Milani, Marco Passamonti. Description and ecology of new Pijnackeria stick insects: four bisexual species and a triploid parthenogen with their phyletic relationships. „Journal of Zoological Systematics and Evolutionary Research”. 51 (3), s. 213-226, 2013. Blackwell Verlag GmbH. DOI: 10.1111/jzs.12018.
- ↑ Paul D. Brock, David C. Eades, Daniel Otte, Ed Baker, Rainer Piller: species Pijnackeria recondita Valero & Ortiz, 2015. [w:] Phasmida Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2019-01-13].
- ↑ a b c d e f Pablo Valero, Antonio S. Ortiz. Description and DNA barcoding of a new Iberian species of Pijnackeria (Scali, 2009) from Sierra Nevada, Spain (Phasmida: Diapheromeridae). „Zootaxa”. 4058 (4), s. 535–550, 2015. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4058.4.5.