Piotr Kuzniecow
Piotr Iwanowicz Kuzniecow (ros. Пётр Иванович Кузнецов, ur. 30 stycznia 1925 we wsi Zielonyj Łużok obecnie w rejoniw suworowskim w obwodzie tulskim, zm. 14 maja 1981 w Kałudze) – radziecki wojskowy, młodszy sierżant, Bohater Związku Radzieckiego (1944).
młodszy sierżant | |
Data i miejsce urodzenia |
30 stycznia 1925 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
14 maja 1981 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1942–1943 |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
2 batalion 2 gwardyjskiego powietrznodesantowego pułku piechoty 3 Gwardyjskiej Dywizji Powietrznodesantowej 60 Armii |
Stanowiska |
dowódca oddziału |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
|
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie chłopskiej. Do 1941 skończył 7 klas niepełnej szkoły średniej, pracował w kołchozie.
W 1942 został powołany do Armii Czerwonej, od 1943 uczestniczył w wojnie z Niemcami. Walczył na Froncie Centralnym, Woroneskim i 1 Ukraińskim. 6 października 1943 jako dowódca oddziału 2 batalionu 2 gwardyjskiego powietrznodesantowego pułku piechoty 3 Gwardyjskiej Dywizji Powietrznodesantowej 60 Armii wyróżnił się podczas natarcia w okolicy wsi Gubin obecnie w rejonie iwankowskim w obwodzie kijowskim. Dowodząc oddziałem jako pierwszy wdarł się do okopów wroga, dźgnął bagnetem żołnierzy obsługujących karabin maszynowy, przechwycił ich karabin i otworzył ogień do wroga, zabijając podobno 32 żołnierzy i oficera. Gdy hitlerowcy przeszli do kontrataku, Kuzniecow z granatami w rękach zaczął go odpierać i celnym rzutem dwóch granatów powstrzymał nacierający pluton, zabijając podobno kolejnych 6 żołnierzy. W dalszej walce dźgnął bagnetem kolejnych dwóch żołnierzy, po czym został ranny, jednak nie opuścił pola walki, zachęcając swoim przykładem innych czerwonoarmistów, wskutek czego kontratak wroga został skutecznie odparty[1].
W jednej z dalszych walka został ciężko ranny i pod koniec 1943 zdemobilizowany z powodu obrażeń. Uchwałą Prezydium Rady Najwyższej ZSRR z 10 stycznia 1944 otrzymał tytuł Bohatera Związku Radzieckiego i Order Lenina wraz ze Złotą[2].
Po demobilizacji mieszkał w Kałudze, gdzie zmarł.
Przypisy
edytuj- ↑ Герой Советского Союза Кузнецов Пётр Иванович :: Герои страны [online], www.warheroes.ru [dostęp 2020-07-09] .
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза генералам, офицерскому, сержантскому и рядовому составу Красной Армии» от 10 января 1944 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1944. — 19 января (№ 3 (263)). — С. 1