Piotr Dmitrijewicz Ziuzin (ros. Пётр Дмитриевич Зюзин, ur. 24 lipca 1922 we wsi Żukowka w obwodzie moskiewskim, zm. 15 kwietnia 1999 w Moskwie) – radziecki lotnik wojskowy, podpułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Piotr Ziuzin
Пётр Зюзин
podpułkownik lotnictwa podpułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

24 lipca 1922
Żukowka, obwód moskiewski

Data i miejsce śmierci

15 kwietnia 1999
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1941–1958

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

pilot doświadczalny

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za Odwagę” (ZSRR) Medal „Za obronę Leningradu” Medal „Za obronę Radzieckiego Obszaru Podbiegunowego”

Życiorys

edytuj

Urodził się w rodzinie chłopskiej. W wieku 8 lat stracił rodziców, dzieciństwo i młodość spędził w Moskwie, gdzie do 1938 skończył 8 klas, a do 1940 szkołę uniwersytetu fabryczno-zawodowego przy węźle łączności Moskwy. Pracował w centrali telefonicznej w Moskwie, w 1941 ukończył aeroklub, od kwietnia 1941 służył w Armii Czerwonej, w maju 1942 ukończył wojskową szkołę lotniczą w Czernihowie. Był lotnikiem 6 zapasowego pułku lotniczego w obwodzie tambowskim, od marca 1943 do maja 1945 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako lotnik, starszy lotnik, dowódca klucza i zastępca dowódcy eskadry 29 pułku lotnictwa myśliwskiego gwardii 324 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego 7 Armii Powietrznej Frontu Leningradzkiego i Karelskiego, biorąc udział m.in. w obronie Karelii i w operacji świrsko-pietrozawodskiej. Wykonał ponad 208 lotów bojowych i wziął udział w 41 walkach powietrznych, w których strącił osobiście 16 i w grupie 3 samoloty wroga. Był dwukrotnie ranny w walkach powietrznych (30 lipca 1943 i 30 maja 1944). Po wojnie służył w lotnictwie Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, wielokrotnie uczestniczył w paradach lotniczych. Od 1951 do 1958 pracował w Państwowym Naukowo-Badawczym Instytucie Wojskowych Sił Powietrznych, gdzie testował samoloty, w 1956 otrzymał stopień pułkownika, w grudniu 1958 zakończył służbę.

Odznaczenia

edytuj

I inne.

Bibliografia

edytuj