Plutony wzmocnienia Straży Granicznej

pododdziały Wojska Polskiego w okresie II RP

Plutony wzmocnienia Straży Granicznejmobilizowane pododdziały Wojska Polskiego w okresie II Rzeczypospolitej przewidziane do wzmocnienia komisariatów Straży Granicznej na wypadek wojny.

Charakterystyka edytuj

W planie operacyjnym „Zachód” opracowano koncepcję zakładającą, że w czasie zagrożenia i wojny Straż Graniczna zostanie wykorzystana do obserwowania granicy i likwidowania oddziałów dywersyjnych działających w strefie nadgranicznej. Komisariaty Straży Granicznej miały zostać wzmocnione mobilizowanymi plutonami Straży Granicznej. W 1936 roku opracowany został „Etat plutonu Straży Granicznej na stopie wojennej”[1].

Występujące przy komisariatach plutony miały dwoistą podległość. Uczestniczyły we wzmocnieniu ochrony granicy i w tym zakresie podlegały komendantom komisariatów Straży Granicznej. W zakresie szkolenia oraz określania ich zadań na wypadek konfliktu zbrojnego podlegały dowódcom jednostek wojskowych, przewidzianych do działań na tym kierunku[2].

Zadania plutonów wzmocnienia edytuj

Osłona bierna, czyli taką, w której wszelkie działanie osłonowe przygotowywano i przeprowadzano na własnym terenie[3]

  • rozpoznanie sił i kierunków posuwania się przeciwnika oraz identyfikacja jego oddziałów
  • opóźnienie wkraczających sił przeciwnika przez wykonanie niszczeń i zapór komunikacyjnych oraz ogniowe działania powstrzymujące na dokonanych zniszczeniach
  • ubezpieczenie i utrzymanie do nadejścia oddziałów Armii ważnych punktów terenowych lub obiektów
  • ubezpieczenie obiektów i urządzeń przed dywersją przeciwnika
  • współpraca z oddziałami Armii lub Obrony Narodowej

Osłona zaczepna, czyli działania na terytorium wroga[4]:

  • wypad na przedpole (poza granicę), celem uchwycenia i następnie utrzymania jakiegoś obiektu, czy ważnego punktu terenowego, będącego w ręku przeciwnika
  • wypad na przedpole części łub całego plutonu o charakterze dywersyjnym, celem przeprowadzenia zniszczeć obiektów, urządzeń, magazynów lub też celem wprowadzenia zamieszania i demoralizacji wśród oddziałów pogranicznych i ludności cywilnej
  • rozpoznanie na przedpolu

Etat plutonu Straży Granicznej edytuj

Pluton straży granicznej[5]
Stanowisko Stopień etatowy
dowódca plutonu[a] porucznik/podporucznik
Poczet dowódcy
zastępca dowódcy plutonu sierżant
obserwator kapral
dowódca patrolu łączności kapral
zastępca dowódcy patrolu starszy strzelec
patrolowy strzelec
3 drużyny wzmocnienia
dowódca drużyny plutonowy
zastępca dowódcy drużyny plutonowy
dowódca patrolu minerskiego kapral
zastępca dowódcy starszy saper
saper (x3) saper
strzelcy (x 11) strzelec
Uzbrojenie i sprzęt
karabinki z bagnetem 58
pistolety 1
wozy amunicyjne 3 [b]
kuchnia polowa skrzynki do gotowania

Uwagi edytuj

  1. dowódcy plutonu przysługiwał ordynans osobisty[6].
  2. Na wniosek szefa sztabu Komendy Głównej Straży Granicznej liczbę wozów amunicyjnych zwiększono do trzech[7]. Zwiększenie uzasadniono następująco: „(…) w plutonach wzmocnienia są 3 patrole minerskie, z których każdy posiada ok. 70 kg materiałów wybuchowych i każdy z nich może otrzymać odrębne zadania (…)”[8].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Konrad Ciechanowski: Armia „Pomorze” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06793-7.
  • Henryk Dominiczak: Granica polsko-niemiecka 1919–1939. Z dziejów formacji granicznych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Henryk Mieczysław Kula: Polska Straż Graniczna w latach 1928–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 8311082671.
  • Jan Nikolajuk. Działania Obwodu Straży Granicznej „Suwałki” w Kampanii Polskiej 1939 r. „Biuletyn Centralnego Ośrodka Szkolenia Straży Granicznej”. 1-2, 2013. Koszalin: Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1429-2505. 
  • Etat plutonu Straży Granicznej na stopie wojennej → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
  • Wytyczne wyszkoleniowe i administracyjno – gospodarcze dla plutonów wzmocnienia L.1400/tj/wyszk/39 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.