Polichoron – czterowymiarowa wielokomórka (4-politop[1]). Składa się z elementów o niższych wymiarach, czyli odpowiednio: trójwymiarowych komórek (wielościanów), ścian (wielokątów) oraz krawędzi i wierzchołków[1]. Nazwa pochodzi od greckich słów poly - dużo i choros - przestrzeń.

Polichoron jest czterowymiarowym odpowiednikiem wielościanu i wielokąta (odpowiednio w trzecim i w drugim wymiarze).

Polichorony to zamknięte, czterowymiarowe figury. Najbardziej znanymi przykładami są: czterowymiarowy sympleks oraz czterowymiarowy oktachoron.

W wierzchołku polichoronu spotykają się co najmniej cztery krawędzie. W każdej krawędzi schodzą się co najmniej trzy ściany. Natomiast w każdej ścianie spotykają się dokładnie dwie trójwymiarowe komórki, które są analogiem ściany w niższym wymiarze i są wielościanami. Ponadto przyległe komórki leżą w różnych trójwymiarowych hiperpłaszczyznach.

Polichorony foremne edytuj

Czyli 4 wymiarowe odpowiedniki brył platońskich, zidentyfikowane przez Ludwiga Schläfliego[1].

Polichoron Symbol Schläfliego Liczba wierzchołków Liczba krawędzi Liczba ścian Liczba komórek Figura wierzchołkowa Polichoron dualny Wielokąt Petriego
5-komórka (pentachoron) {3,3,3} 5 10 10 5 czworościan samodualny pięciokąt
8-komórka (oktachoron) (tesserakt) {4,3,3} 16 32 24 8 sześcian 16-komórka ośmiokąt
16-komórka {3,3,4} 8 24 32 16 ośmiościan 8-komórka ośmiokąt
24-komórka {3,4,3} 24 96 96 24 sześcian samodualny dwunastokąt
120-komórka {5,3,3} 600 1200 720 120 czworościan 600-komórka 30-kąt
600-komórka {3,3,5} 120 720 1200 600 dwudziestościan 120-komórka 30-kąt

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Agnijo Banerjee, David Darling: Dziwna matematyka. Helion S.A., 2020, s. 33. ISBN 83-283-5687-2.

Bibliografia edytuj