Polska Izba Gospodarcza Transportu Samochodowego i Spedycji

Polska Izba Gospodarcza Transportu Samochodowego i Spedycji – funkcjonująca od 1994 roku izba gospodarcza, reprezentująca przewoźników drogowych w Polsce.

Polska Izba Gospodarcza Transportu Samochodowego
i Spedycji
Ilustracja
Państwo

 Polska

Siedziba

Warszawa

Data założenia

1994

Rodzaj stowarzyszenia

izba gospodarcza

Zasięg

Polska

prezes

Zdzisław Szczerbaciuk
(2020 r.)

Nr KRS

0000140203

Powiązania

Państwowa Komunikacja Samochodowa

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Polska Izba Gospodarcza Transportu Samochodowegoi Spedycji”
Ziemia52°13′07″N 20°57′50″E/52,218472 20,964000
Strona internetowa
Dworzec autobusowy Warszawa Zachodnia – siedziba PIGTSiS

Geneza edytuj

Tło edytuj

W okresie Polski Ludowej wszystkie jednostki Państwowej Komunikacji Samochodowej (PKS), będącej największym drogowym przewoźnikiem pasażerskim oraz spedytorem były zgrupowane w Zjednoczeniu PKS[1]. Następnie większość z nich zorganizowano w 1983 roku w wieloodziałowe przedsiębiorstwo Krajowa Państwowa Komunikacja Samochodowa i trzy regionalne przedsiębiorstwa PKS, ze zwierzchnictwem 17 dyrekcji okręgowych i dyrekcji naczelnej w Warszawie[1].

W ramach transformacji systemowej w Polsce z dniem 1 lipca 1990 roku na bazie dawnych oddziałów PKS powołano 176 samodzielnych organizacyjnie Przedsiębiorstw Państwowej Komunikacji Samochodowej, które później (w większości) Skarb Państwa przeznaczył do prywatyzacji (po 1999 r.) lub do przekazania samorządom (po 2010 r.), a w niektórych przypadkach likwidacji[1]. Przedsiębiorstwa powstałe z podziału PKS w większości przyjmowały nazwę Przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej[1].

W czasach Polski Ludowej przedsiębiorstwa PKS korzystały z budżetu państwowego[1]. Od 1990 roku zasadniczo jedynym finansowaniem regionalnego transportu drogowego pozostały dotacje do ogólnego przebiegu autobusów na liniach do 150 kilometrów, w 1998 roku zmienione na rekompensaty rządowe w wysokości faktycznie poniesionych strat z tytułu uwzględniania przez przewoźników drogowych w cenach biletów narzuconych ustawowo pasażerskich ulg przejazdowych[2][3][4].

Jednocześnie ustawą Wilczka dopuszczono przedsiębiorców do nieskrępowanego świadczenia usług transportowych, co doprowadziło do powstania silnej konkurencji rynkowej[1].

Powstanie izby edytuj

Dyrektorzy przedsiębiorstw PKS, dostrzegając potrzebę współpracy i wspólnej reprezentacji przed rządem, szczególnie wobec rosnącej konkurencji, na początku lat 90. przystąpili do powołania organizacji o charakterze samorządu gospodarczego[5].

Podczas zebrania założycielskiego 9–10 marca 1994 r. w Jachrance pod Warszawą 104 firmy wywodzące się z dawnej PKS zostały członkami-założycielami Polskiej Izby Gospodarczej Transportu Samochodowego i Spedycji[5]. W 1997 roku do Izby należały wszystkie przedsiębiorstwa powstałe z dawnej PKS[3][2].

Działalność edytuj

Polska Izba Gospodarcza Transportu Samochodowego i Spedycji reprezentowała początkowo środowisko przedsiębiorstw powstałych w ramach podziału dawnej Państwowej Komunikacji Samochodowej[5][2].

Według stanu na 2020 rok, członkami Izby jest około 300 przewoźników drogowych zajmujących się przewozem osób i rzeczy oraz podmiotów otoczenia transportu, m.in. producenci autobusów i osprzętu[6].

Izba uczestniczy w procesie legislacyjnym aktów prawnych związanych z transportem drogowym[6].

Izba prowadzi działalność gospodarczą: handlową, szkoleniową i wydawniczą[6].

Organizacja posiada własny sąd koleżeński[6].

Wybrane działania i osiągnięcia edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g Zbigniew Taylor, Ariel Ciechański. Deregulacja i przekształcenia przedsiębiorstw transportu lądowego w Polsce na tle polityki spójności UE.. „Prace Geograficzne”. 257 (2017), s. 99–107. Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania Polskiej Akademii Nauk. ISBN 978-83-61590-74-3. (pol.). 
  2. a b c d Krzysztof Grzegrzółka. PKS: Lobby państwowe. „Rzeczpospolita”, 1999-01-19. 
  3. a b c Instytut Rozwoju i Promocji Kolei: Autobusowy monopolista.. kolej.most.org.pl, 2002. [zarchiwizowane z tego adresu (2002-07-29)]. (pol.).
  4. Maciej Dulak, Bartosz Jakubowski, Publiczny transport zbiorowy w Polsce. Studium upadku [online], klubjagiellonski.pl [dostęp 2020-10-18] (pol.).
  5. a b c d e f Zbigniew Szczerbaciuk: Nasze dwie dekady. Bilans w sumie pozytywny.. Polska Gazeta Transportowa. Wydanie okolicznościowe, 2014-06-11. s. I, IV. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-15)]. (pol.).
  6. a b c d O Izbie. pigtsis.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-17)]. (pol.).
  7. Joanna Kozimor. Podpisane – zaklepane. „Tygodnik Sanocki”, s. 1, 3, nr 18 (182) z 1995-05-05. 
  8. Izba podejmuje rozmowy i negocjacje z bankami w sprawie sprzedaży długu Skarbu Państwa wynoszącego ponad 198 mln złotyc(...). archiwum.pigtsis.pl, 2001-01-01. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-24)]. (pol.).
  9. Minister Finansów polecił wojewodom spłatę długu wobec przewoźników z tytułu dopłat do dnia 30 kwietnia, członkowie zarz(...). archiwum.pigtsis.pl, 2001-03-01. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-24)]. (pol.).
  10. Szkolenie kierowców, przedsiębiorców i ich pracowników w transporcie drogowym osób i rzeczy. transport-szkolenia.pl/pigtsis, 2011-01-31. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-29)]. (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj