Pomnik Czynu Chłopskiego w Warszawie
Pomnik Czynu Chłopskiego – pomnik ku czci działaczy ruchu ludowego, który znajdował się przy ulicy Grzybowskiej 4 w Warszawie. Odsłonięty 1968, zdemontowany w 2006 roku.
 Fotografia ze zbiorów NAC | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Miejsce |
ul. Grzybowska 4 |
| Projektant | |
| Całkowita wysokość |
7,7 m |
| Data odsłonięcia | |
| Data likwidacji |
rozebrany, obecnie w Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego w Piasecznie |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°14′04,7″N 20°59′26,5″E/52,234639 20,990694
| |
Historia edytuj
Pomnik został odsłonięty 30 maja 1968 przed główną siedzibą Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego (obecnie PSL).
W 2006 zarząd PSL sprzedał działkę przy ul. Grzybowskiej 4 spółce Dom Development jako miejsce pod planowany apartamentowiec. W umowie pominięto kwestię losu pomnika, który w nowej sytuacji przeszkadzał w realizacji planów budowlanych nabywcy.
W obronie pomnika bezskutecznie interweniował były minister kultury i polityk PSL Zdzisław Podkański, podczas obchodów Dnia Czynu Chłopskiego, apelując do władz państwowych i stołecznych, a o „haniebną” sprzedaż pomnika oskarżył kierownictwo partii. Rozbiórka pomnika była krytykowana przez prasę, warszawiaków, krytyków sztuki, działaczy ludowych oraz syna rzeźbiarza, Tomasza Sikorę. W efekcie nowy właściciel zobowiązał się do ponownego przekazania pomnika w ręce partii oraz do przetransportowania go na własny koszt, w nowe miejsce przeznaczenia.
Zdemontowany w 2006 monument został przewieziony do oddziału Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego w Piasecznie koło Gniewu[1].
Projekt i wymowa edytuj
Obelisk projektu Stanisława Sikory został wykonany z piaskowca. Pomnik w swej formie przypominał pogańskiego Świętowita. W górnej części rzeźbiarz umieścił cztery twarze należące do Bartosza Głowackiego, Michała Drzymały, partyzanta Batalionów Chłopskich oraz Wiciarki – sanitariuszki Zielonego Krzyża[2]. Środkowa część pomnika ozdobiona była ceramicznym fryzem z kamionki przedstawiającym motyw tańca ludowego. Całość ma 770 cm wysokości.
Przypisy edytuj
- ↑ Michał Wojtczuk. Tułaczka ludowego pomnika. „Gazeta Stołeczna”, s. 4, 11 października 2016.
- ↑ Wiesław Głębocki: Warszawskie pomniki. Warszawa: Wydawnictwo PTTK "Kraj", s. 44. ISBN 83-7005-211-8.
Linki zewnętrzne edytuj
- Fotografie i opis pomnika na portalu sztuka.net.
- Apel w obronie pomnika na archiwalnej stronie Zdzisława Podkańskiego. podkanski.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-29)].
- Info o rozbiórce pomnika na archiwalnej stronie PSL „Piast”. pslpiast.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-30)].