Wikipedia

Posag księżniczki Ralu

Posag księżniczki Ralu (rum. Zestrea domniței Ralu) – rumuński film płaszcza i szpady z 1971 roku w reżyserii Dinu Cocei. Piąty film z serii Haiducii[1].

Posag księżniczki Ralu
Zestrea domniței Ralu
Gatunek

przygodowy
kostiumowy

Rok produkcji

1971

Data premiery

10 kwietnia 1971
9 kwietnia 1973 (Polska)

Kraj produkcji

Rumunia

Język

rumuński
niemiecki

Czas trwania

98 minut

Reżyseria

Dinu Cocea

Scenariusz

Eugen Barbu
Mihai Opriș

Główne role

Florin Piersic
Marga Barbu
Constantin Codrescu
Aimée Iacobescu
Carmen Maria Strujac

Muzyka

Mircea Istrate

Zdjęcia

George Voicu

Scenografia

Ștefan Marițan
Liviu Popa

Kostiumy

Hortensia Georgescu

Montaż

Adina Codrescu

Produkcja

Nicolae Niculescu
Dumitru Carabăț

Wytwórnia

Studioul Cinematografic București

Dystrybucja

Direcția Difuzării Filmelor
Centrala Wynajmu Filmów (Polska)

Budżet

8 736 000 ROL

Poprzednik

Hajducy kapitana Angela

Kontynuacja

Tydzień szaleńców

Bezpośrednia kontynuacja Hajduków kapitana Angela.

Fabuła edytuj

Po udanym transporcie galbenów z poboru i schwytaniu hajduckiego kapitana Anghela Șaptecaia wołoski hospodar Caragea wysyła swą córkę Ralu do Wiednia, pod opieką jego kuzyna Ianuliego Arnolto, by zakupić biżuterię zmarłej Haricleei Hangerli na lokatę zagrabionych bogactw, których nie oddał osmańskiemu sułtanowi w Stambule. Jednak Ianuli jest podżegany przez matkę do objęcia tronu Wołoszczyzny, wbrew swojej woli. Chce żyć szczęśliwie z żoną Caliopi, o którą jest bardzo zazdrosny i z miłości do niej skrytobójczo zabija wszystkich zalotników w opuszczonej kaplicy, z pomocą byłego skarbnika i bojara Dudescu, obecnie obłąkanego[2].

Anița będąca na hospodarskim dworze damą w świcie Ralu, odnajduje Răspopitula będącego popem i wspólnie na nowo organizują rozproszonych hajduków. Dzięki temu Anghel wraz z innymi skazańcami zostaje odbity z więzienia. Dowiedziawszy się o wyjedzie Ianuliego z Wiednia do Stambułu i podejrzewając, że to polityczna intryga, Anghel zamiast ścigać Ralu eskortowaną przez Arnautów, dopędza karetę Caliopi i czyni z niej i jej piastunki zakładników. Caliopi została wysłana przez męża do Stambułu z listem, w którym donosi wezyrowi o złodziejstwach hospodara. Ianuli liczy, że wystarczy potem zagrozić ujawnieniem kradzieży, by hospodar uciekł, a tron wpadnie w ręce Ianuliego[2].

Po wyjeździe Anghela i części hajduków do Bukaresztu, Caliopi przekupuje hajduka Gămana, aby przyniósł list do hospodara, obiecując, że zostanie dobrze wynagrodzony. Jednak w Bukareszcie zostaje złapany przez Arnautów pod zarzutem złodziejstwa i zostaje wtrącony do „Zapomnianego lochu”. Găman przed ukamieniowaniem ze strony współwięźniów zostaje ocalony przez Mamulosa. Otrzymawszy od niego informacji nt. hajduków Mamulos zostaje ułaskawiony przez hospodara i rusza w ślad za Anghelem, Anițą i Parpanghelem kierującymi się do Austrii[2].

W Wiedniu po zakupie biżuterii Ianuli planuje ją wykraść, ale jego plany udaremnia śledzący go Anghel. Mówi mu, że przetrzymuje Caliopi jako zakładnika i każe mu go włączyć do eskorty Ralu. Anghel przedstawia się jej się jako kapitan Mihnea, w służbie bojara Glogoveanu z Târgu Jiu i zaskarbia sympatię księżniczki. Zatrzymując się w gospodzie, poszukuje biżuterii, ale nakrywa go dowódca eskorty – Zbrențea podejrzliwy wobec niego od samego początku. W porę Ianuli zabija Zbrențeę ratując życie Anghelowi, tylko na wzgląd Caliopi. Wykorzystując przerażenie Ralu śmiercią Zbrenței Anghel znajduje biżuterię, która była ukryta w siodle konia Zbrenței[2].

Do gospody dociera oddział Mamulosa przyłapujący na Anghela gorącym uczynku. Gdy schwytany Anghel ma zostać rozstrzelany, ratują go Anița i Parpanghel. W Bukareszcie docierają wieści o mających wkroczyć tam wojsk osmańskich. Na widok Turków hospodar i Ralu z biżuterią uciekają w popłochu. W rzeczywistości to hajducy przebrali się za Turków i potem atakują królewski konwój zabijając Arnautów. Dochodzi do walki Anghela z Mamulosem, która kończy się wpadnięciem tego drugiego do wody przy młynie wodnym. Anghel dogania uciekającą Ralu i ku jej rozpaczy biżuteria wpada w ręce hajduków. Wracają oni do siebie świętując sukces[2].

Obsada edytuj

  • Florin Piersic – kapitan Anghel Șaptecai
  • Petre Gheorghiu-Dolj – kapitan Anghel Șaptecai (głos)
  • Marga Barbu – Anița
  • Constantin Codrescu – Ianuli „Iani” Arnolto
  • Aimée Iacobescu – księżniczka Ralu Caragea
  • Carmen Maria Strujac – Caliopi Arnolto
  • Jean Constantin – Parpanghel
  • Toma Caragiu – hajduk Răspopitul
  • Nucu Păunescu – hospodar Caragea
  • Colea Răutu – Mamulos
  • Florin Scărlătescu – Dudescu
  • Ioana Ciomârtan – matka Arnolto
  • Ileana Buhoci-Gurgulescu – Fira
  • Constantin Guriță – hajduk Duduveică
  • Tamara Vasilache – piastunka Caliopi
  • Mihai Mereuță – hajduk Găman
  • Theo Partisch
  • Rudolf Chati – wiedeński książę
  • Ștefan Tapalagă – mieszkaniec stolicy
  • Dorel Iacobescu
  • Mihai Badiu – Arnaut
  • Vasile Boghiță – hajduk
  • Ernest Maftei – hajduk Mitrună
  • Petre Gheorghiu-Goe – skazaniec „Temnița uitaților”
  • Nicolae Gărdescu – karczmarz Manolache Belivacă
  • Mircea Pascu – mieszkaniec stolicy
  • Paul Lavric – Johann Gerstenmayer

Wersja polska edytuj

Reżyseria: Izabella Falewiczowa
Wystąpili:

Źródło: [3]

Produkcja edytuj

Posag księżniczki Ralu został nakręcony latem i jesienią 1970 roku, równocześnie z Hajdukami kapitana Angela i Tygodniem szaleńców[4]. Zdjęcia trwały 8 miesięcy i trwały do pierwszego kwartału 1971 roku; był też okres przerwy, spowodowany chorobą Constantina Codrescu[5].

Sekwencje, które miały mieć miejsce w Austrii, kręcono w Pałacu Peleș oraz w Sybinie (m.in. kilka sekwencji kręcono w Katedrze Marii Panny, na wewnętrznym dziedzińcu Pałacu Brukenthal i Piața Mică).

Koszty produkcji wyniosły 8,7 mln lei[6].

Miejsca kręcenia zdjęć edytuj

Odbiór edytuj

Film Posag panny Ralu odniósł wielki sukces wśród publiczności; w rumuńskich kinach obejrzało go 4,8 mln widzów[6].

Krytyk Tudor Caranfil przyznał filmowi tylko jedną gwiazdkę na pięć i tak skomentował: „Po schwytaniu żony Ianuliego Anghel wyrusza do Wiednia śladami panny Ralu. Dworskie intrygi i przygody z bezcennymi klejnotami młodej damy jako motywem i obszernymi cytatami z Antona Panna: »Lepiej z niemową niż z językiem«, w których Cocea stara się oczarować swoich wielbicieli żałosnymi ekspresjonistycznymi sekwencjami, jak ukamienowanie zdrajcy pogrążonego w transie, śmieszny dodatek w prymitywnym, awanturniczym kontekście zespołu[7].”

Uwagi edytuj

  1. ↑ W polskiej wersji językowej nazywa się Isnauli Arnolto.
  2. ↑ W polskiej wersji językowej hospodar Caragea ma na imię Nikos (gdy w rzeczywistości nazywał się Ioan) i pełni urząd księcia.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Zestrea domniţei Ralu (1971). AaRC. [dostęp 2022-04-29]. (rum.).
  2. ↑ a b c d e Dinu Cocea, Posag księżniczki Ralu, Studioul Cinematografic București.
  3. ↑ Zbigniew Dolny: Rok 1973. Polski-dubbing.pl, 2008-07-05. [dostęp 2022-04-29]. (pol.).
  4. ↑ Maria-Clara Brumariu: Amintiri despre domnița Ralu. Adevărul, 2009-10-09. [dostęp 2022-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-10)]. (rum.).
  5. ↑ Haiducii lui Șaptecai. Secvențe. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-31)]. (rum.).
  6. ↑ a b Zestrea domniței Ralu. Secvențe. [dostęp 2022-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-31)]. (rum.).
  7. ↑ Tudor Caranfil: Dicționar de filme românești. Wyd. 2. Kiszyniów: Litera, 2003, s. 237. ISBN 9975-74-566-0.

Zewnętrzne linki edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Posag_księżniczki_Ralu&oldid=70568251”