Profil zaufany (eGO) – bezpłatna metoda potwierdzania tożsamości obywatela Polski w elektronicznych systemach administracji. Stanowi w tym przypadku alternatywę dla płatnego podpisu kwalifikowanego.

Logotyp profilu zaufanego

Przyrównując serwis obywatel.gov.pl do bramy e-administracji, dzięki której możliwe jest wnoszenie do urzędów podań, wniosków, skarg, opłat i deklaracji drogą elektroniczną bez osobistej wizyty w urzędzie, sam profil zaufany należałoby przyrównać do osobistego klucza, który umożliwia każdemu obywatelowi korzystanie z udostępnianych e-usług.

Profil zaufany powstał w 2011 roku[1]. Podstawą prawną funkcjonowania profilu zaufanego jest ustawa z 17 lutego 2005 o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz.U. z 2023 r. poz. 57).

Mechanizm działania

edytuj

W celu uzyskania profilu zaufanego należy złożyć odpowiedni wniosek poprzez ePUAP, po czym udać się z dowodem osobistym lub paszportem do punktu potwierdzającego (ZUS, US, NFZ, UM). Od października 2016 roku możliwe jest także potwierdzenie profilu zaufanego poprzez serwisy transakcyjne T-Usługi Bankowe, PKO Bank, inteligo, Santander, Bank Pekao, mBank, ING, Millennium Bank, Alior Bank, a także poprzez platformę Envelo. Ta forma potwierdzenia nie wymaga osobistego stawiennictwa w urzędzie czy punkcie potwierdzającym.

Istnieje także możliwość przeprowadzenia wideoweryfikacji, potwierdzenia profilu zaufanego elektronicznym dowodem osobistym, a także samodzielnego potwierdzenia swojego profilu w przypadku posiadaczy podpisu kwalifikowanego.

Profil zaufany jest ważny przez trzy lata, przy czym można go przedłużyć przez ePUAP.

Zastosowanie

edytuj

Systemy wykorzystujące profil zaufany jako metodę uwierzytelnienia:

Listę wszystkich usług online świadczonych przez administrację publiczną udostępnia serwis Rzeczypospolitej Polskiej gov.pl[4]. Przykładowe usługi, które dzięki temu profilowi można zrealizować w 100% online to: uzyskanie recepty na leki (Internetowe Konto Pacjenta), złożenie wniosku o wydanie dowodu osobistego, uzyskanie odpisu aktu stanu cywilnego, sprawdzenie swoich punktów karnych, zgłoszenie urodzenia dziecka, zarejestrowanie się na wizytę w urzędzie, zarejestrowanie, zawieszenie lub wznowienie działalności gospodarczej, czy złożenie wniosku o świadczenia socjalne[5].

Niedoskonałości

edytuj

Architekt rozwiązania profilu zaufanego, Michał Tabor, w 2012 roku odradzał jego stosowanie[6]. Według niego MSWiA zrealizowało jedynie fragment pierwotnej koncepcji, pomijając wdrożenie przewidzianych mechanizmów bezpieczeństwa. Jako mankament wskazuje, że kontrolę i utrzymanie projektu sprawuje firma zewnętrzna, znajdująca się w zakresie bezpieczeństwa poza kontrolą administracji publicznej:

Dopóki profil zaufany jest mechanizmem potwierdzania autentyczności pism, gdzie ryzyko jest niewielkie, dopóty możemy używać go w obecnej postaci. Jeżeli natomiast – jak wskazuje rząd w swoich oficjalnych komunikatach – ma być podstawą określania tożsamości obywatela w sieci, to ryzyko zaczyna być poważne. Zarówno dla samego użytkownika, jak i usług świadczonych przez internet.

Według obecnego dostawcy usługi Centralnego Ośrodka Informatyki to niebezpieczeństwo już nie występuje.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Rozporządzenie Ministra Cyfryzacji z dnia 29 czerwca 2020 r. w sprawie profilu zaufanego i podpisu zaufanego (Dz.U. z 2023 r. poz. 2551)

Linki zewnętrzne

edytuj