Prywatne Seminarium Nauczycielskie Żeńskie im. Juliusza Słowackiego w Poznaniu

seminarium nauczycielskie i szkoła średnia w Poznaniu

Prywatne Seminarium Nauczycielskie Żeńskie im. Juliusza Słowackiego w Poznaniuseminarium nauczycielskie i szkoła średnia usytuowane przy ul. Głogowskiej na Łazarzu w Poznaniu. Działające w latach 1924–1934 jako żeńskie seminarium nauczycielskie, a następnie od 1934 do 1939 roku jako Prywatne Gimnazjum Żeńskie im. Juliusza Słowackiego. Od 1945 do 2023[1] roku budynek zajmował zespół Państwowych Szkół Muzycznych[2].

Prywatne Seminarium Nauczycielskie Żeńskie im. Juliusza Słowackiego w Poznaniu
szkoła średnia
Ilustracja
Budynek szkoły współcześnie
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Adres

ul. Głogowska 90

Patron

Juliusz Słowacki

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Prywatne Seminarium Nauczycielskie Żeńskie im. Juliusza Słowackiego w Poznaniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Prywatne Seminarium Nauczycielskie Żeńskie im. Juliusza Słowackiego w Poznaniu”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Prywatne Seminarium Nauczycielskie Żeńskie im. Juliusza Słowackiego w Poznaniu”
Ziemia52°23′35,8″N 16°53′49,9″E/52,393278 16,897194

Historia edytuj

Pomysłodawcą założenia i twórcą szkoły był ks. Czesław Piotrowski. Początkowo w 1924 roku ksiądz Piotrowski założył Prywatne Seminarium Nauczycielskie Żeńskie im. Juliusza Słowackiego[2]. Do czasu wybudowania własnego gmachu szkolnego naukę prowadzono w godzinach popołudniowych w szkole wydziałowej II przy ul. Działyńskich. 1 lipca 1928 roku Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego przyznało seminarium niepełne prawa szkół państwowych[3].

Budowę nowego gmachu szkoły przy ówczesnej ul. Marszałka Focha rozpoczęto w 1930 roku, a oddanie do użytku nastąpiło w 1931 roku. Budynek usytuowano obok gmachu męskiego Prywatnego Humanistycznego Gimnazjum i Liceum im. Adama Mickiewicza[2]. Uroczystość otwarcia i poświęcenia szkoły odbyła się 12 października 1931 roku[4]. Podczas uroczystości obecni byli m.in. wiceprezydent miasta Poznania Mikołaj Kiedacz, wojewoda poznański Roger Adam Raczyński, kurator szkolny Okręgu Szkolnego Poznańskiego Joachim Namysł[5], z ramienia Uniwersytetu Poznańskiego rektor Jan Sajdak i ówczesny proboszcz parafii Matki Boskiej Bolesnej Józef Gorgolewski[2][6]. Dyrektorem w nowym budynku w roku szkolnym 1931/1932 został dr Stefan Papée. Szkoła uzyskała następnie pełne prawa szkół państwowych[3]. W 1934 roku szkołę przekształcono w Gimnazjum Żeńskie im. Juliusza Słowackiego, dodatkowo umieszczając w budynku koedukacyjną szkołę powszechną. Działalność szkoły przerwał w 1939 roku wybuch II wojny światowej[2].

Do września 2023[1] w gmachu swoją siedzibę miały: działająca od 1945 roku Państwowa Szkoła Muzyczna I stopnia im. Karola Kurpińskiego i Państwowa Szkoła Muzyczna II stopnia im. Fryderyka Chopina, a także funkcjonujące od 1979 roku Policealne Studium Piosenkarskie im. Czesława Niemena i od 1990 roku Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna II stopnia im. Jadwigi Kaliszewskiej[2]

Opis edytuj

Gmach szkoły zaprojektowany został przez architekta Adolfa Pillera. Wnętrze szkoły zostało urządzone w zgodzie z ówcześnie obowiązującymi przepisami budowlanymi dotyczącymi budowy obiektów szkolnych. Budynek szkoły mieścił 19 sal lekcyjnych odpowiednio doświetlonych, przestronne korytarze i klatki schodowe. Obiekt wyposażono w oświetlenie elektryczne, wodociąg i centralne ogrzewanie. Wokół budynku przewidziano miejsce do zajęć z wychowania fizycznego. W piwnicy zaprojektowano nowoczesną salę gimnastyczną z szatnią, prysznicami i basenem do nauki pływania. Ponadto w piwnicy mieściła się stołówka i mieszkanie woźnego. Na parterze urządzono m.in. poczekalnię dla rodziców, gabinet dyrektora i pracownię przedmiotu prace ręczne. Ponadto swoją świetlicę miało Harcerstwo i ruch Przysposobienia Wojskowego Kobiet. Natomiast pierwsze piętro zajmowała, oprócz sal szkolnych, sala konferencyjna i gabinet lekarski. Drugie piętro przewidziano tylko na sale lekcyjne. Na trzecim piętrze ulokowano pracownię fizyczno-chemiczną, pracownię przyrodniczą z osobnym pomieszczeniem przeznaczonym na hodowlę roślin. W pracowniach do każdego stołu doprowadzony był prąd i gaz. Dodatkowo na piętrze mieściła się sala posiedzeń, wykorzystywana przez organizacje szkolne. Na czwartym piętrze ulokowano stację meteorologiczną, a taras przeznaczono do prowadzenia lekcji geografii, przyrody i wychowania fizycznego[2][3].

Przypisy edytuj

  1. a b Komunikat dyrekcji w sprawie siedziby Zespołu Szkół Muzycznych w Poznaniu - Zespół Szkół Muzycznych w Poznaniu - Portal Gov.pl [online], Zespół Szkół Muzycznych w Poznaniu [dostęp 2023-12-05] (pol.).
  2. a b c d e f g Joanna Lubierska, Wydawnictwo Miejskie Posnania, Kronika Miasta Poznania – Głogowska I, 2019/3, Zarys historii Prywatnego Żeńskiego Seminarium Nauczycielskiego im. Juliusza Słowackiego (1924–1934), s. 138-156, ISSN 0137-3552.
  3. a b c Seminarja nauczycielskie Poznańskiego Okręgu Szkolnego: księga zbiorowa - Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [online], www.wbc.poznan.pl [dostęp 2020-07-12].
  4. Zbiory NAC on-line [online], audiovis.nac.gov.pl [dostęp 2020-07-17].
  5. Joachim Namysł [online], www.ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2020-07-12] (pol.).
  6. Historia [online], www.mbbolesna-poznan.org [dostęp 2020-07-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-12].

Bibliografia edytuj

  • Wydawnictwo Miejskie Posnania, Kronika Miasta Poznania – Głogowska I, 2019/3, Zarys historii Prywatnego Żeńskiego Seminarium Nauczycielskiego im. Juliusza Słowackiego (1924–1934), Joanna Lubierska, s. 138-156, ISSN 0137-3552.