Przełęcz pod Kozią Strażnicą
Przełęcz pod Kozią Strażnicą (słow. Strážne sedlo, niem. Gamsenwartenscharte, węg. Zergeörtoronyhágó) – przełęcz położona na wysokości ok. 2223 m w grani odchodzącej na południowy zachód od wierzchołka Zachodniego Żelaznego Szczytu w słowackiej części Tatr Wysokich. Oddziela ten szczyt od sąsiadującej z nim Koziej Strażnicy. Na przełęcz tę nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, jest ona dostępna jedynie dla taterników. Przejście przez nią jest wygodnym połączeniem Dolinki Rumanowej z Żelazną Kotliną oraz pobliskimi przełęczami, którymi są Zachodnie i Wschodnie Żelazne Wrota oraz Przełęcz koło Drąga[1].
 Przełęcz pod Kozią Strażnicą widoczna między Zachodnim Szczytem Żelaznych Wrót a Kozią Strażnicą | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 2223 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′02″N 20°06′30″E/49,167222 20,108333
| |
Przełęcz pod Kozią Strażnicą jak pisał Władysław Cywiński jest „przełęczą pod samą sobą”. Dzieje się tak dlatego, że zaklinowana została ogromnym blokiem skalnym, pod którym znajduje się ogromne okno skalne o bokach wysokości około 10 m. Przełęcz ma dwa siodła. Niższe jest południowo-zachodnie (to z oknem skalnym), ale trudniejsze do przejścia. Wyższe o 2 m i odległe od niego o kilkadziesiąt metrów siodło północno-wschodnie jest łatwo dostępne z obydwu stron. Czasami (bardzo rzadko) przechodzą przez niego taternicy wracający do Doliny Białej Wody po wspinaczce w masywie Żłobistego i Rumanowego Szczytu. Ku zachodowi stok przełęczy opada do Zmarzłej Kotliny, ku wschodowi do Żelaznej Kotliny[2].
Taternictwo edytuj
- Pierwsze przejście
Pierwszego wejścia na Przełęcz pod Kozią Strażnicą dokonano 11 sierpnia 1876 r., a autorami tego wejścia byli Ludwik Chałubiński, Tytus Chałubiński, Bronisław Dembowski, Tadeusz Dembowski, Konstanty Puszet, ks. Józef Stolarczyk, ks. Wawrzyniec Augustyn Sutor, Leopold Świerz oraz górale: Wojciech Bednarz, Wojciech Bukowski, Józef Fronek, Wojciech Gładczan, Jacek Król Rebel, Jan Krzeptowski, Józef Roj, Wojciech Roj, Wojciech Samek, Maciej Sieczka, Jan Stopka, Wojciech Ślimak, Szymon Tatar starszy i 5 innych[1].
- Z Zachodnich Żelaznych Wrót; 0, 15 min
- Ze wschodnich Zelaznych Wrót; 0-, 30 min
- Z Żelaznej Kotliny; 0-, 30 min
- Od zachodu na niższe siodło przełęczy; I, miejsce II,
- Ze Zmarzłej Kotliny przez Kozi Żleb; 0-, 45 min[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Rumanowa Przełęcz – Wschodnie Żelazne Wrota, t. 9, Warszawa: Sport i Turystyka, 1962.
- ↑ a b Władysław Cywiński, Tatry. Przewodnik szczegółowy. Rumanowy. Żłobisty, t. 17, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2012, ISBN 978-83-7104-042-9.