Przejrzyste Światło

Przejrzyste światło (tyb. འོད་གསལ་, Wylie. ‘od gsal), inna nazwa „czyste światło” – termin stosowany w buddyzmie tybetańskim związany z tantrami jogi najwyższej.

Etymologia

edytuj

Termin „Przejrzyste światło” po tybetańsku wymawia się Ösel (Wylie. 'od gsal). Dziamgon Kongtrul Lodro Thaje w encyklopediach buddyzmu definiuje znaczenie terminu w ten sposób, że inherentna świetlistość (Wylie. rang ’od) natury jest przejrzysta, tj. rozjaśnia (Wylie. gsal) bez żadnych przeszkód i ograniczeń. Inaczej mówiąc terminu „Przejrzyste światło” używa się w celu wyjaśniania, że pomimo nie odnalezienia żadnej inherentnej natury, jest jednak spontanicznie obecna świetlista zjawiskowość (Wylie. snang ba)[1].

Zastosowanie terminu

edytuj

Teorie o naturze rzeczywistości

edytuj

Termin Przejrzyste Światło jest synonimem pojęcia natura Buddy stosowanego powszechnie w Mahajanie i jest potocznie rozumiany jako natura umysłu. Jednak nie jest to ścisłe rozumienie, gdyż należałoby wtedy zrównać „naturę umysłu” z „naturą buddy”, co przez to oznaczałoby, że umysł jest buddą i nawiązywało do nauk filozofii czittamatra, która jest krytykowana przez madhjamakę. Dziamgon Kongtrul Lodro Thaje w encyklopediach buddyzmu definiuje:

„to co nazwane jest „samsarą” i „nirwaną” jedynie jest z perspektywy zjawisk wydających się (tylko) przejawiać (w zgodzie z poglądem madhjamaki). Inherentna, wrodzona natura ich obu to „Przejrzyste Światło” wolne od (konceptualnych) wytworów, które powiada się, że jest naturą buddy (Wylie. bde bar gshegs pa’i snying po, sanskryt. sugatagarbha)[2].

Stan Przejrzystego Światła można najprościej rozumieć jako naturę szczęścia, niewyczerpane źródło oświecenia i bodhićitty dla pożytku wszystkich czujących istot, nieuwarunkowaną błogość, niezależną od osiągania czy wysiłków, a wrodzoną każdemu bez względu na to ile emocjonalnych, konceptualnych lub nawykowych zaburzeń ją zakrywa. Jest wtedy jak „przejrzyste jesienne niebo”, którego nie mogą dotknąć zakrywające chmury, gdyż nie są one jego istotą.

Terminologia praktyk

edytuj

Źródło terminu pochodzi z takich tantr jak Guhjasamadźa i Kalaczakra. Jest to stan poza konceptualnymi aktywnościami i poza dualizmem „subiekt-obiekt”, wrodzony każdej czującej istocie, który kontynuowany jest nieprzerwanie nawet po śmierci poprzez kolejne odrodzenia, a gdy osiągnie się stan buddy, zwany dharmakają, jest tego podstawą. Tantry opisują, że jest to przejrzysta i świetlista natura, która sama w sobie jest wielką błogością i mądrością siunjata. Natury tej nie mogą ogarnąć mroki Niewiedzy oraz ma zdolności poznawania. Stan Przejrzystego Światła „świta” na krótko w czasie naturalnego procesu umierania, dając każdemu niezwykłą możliwość osiągnięcia wyzwolenia, jeżeli zrealizowało się w ciągu życia praktykę związaną z tantrami, mahamudrą lub dzogczen. Nauki te opisują, że aby osiągnąć oświecenie należy połączyć naturalną wrodzoną każdemu obecność Przejrzystego Światła, które nazywają „Matką”, ze stanem Przejrzystego Światła zwanego „Dzieckiem”, pochodzącym ze zrealizowania praktyki tantr lub dzogczen odnośnie do natury rzeczywistości siunjata. Wówczas spotkanie „Matki” z „Dzieckiem” jest całkowitym rozpoznaniem i zrealizowaniem.

Tantry jogi najwyższej to szczególne metody, które umożliwiają praktykującemu pod koniec życia przebywanie w stanie „Przejrzyste Światło”. Jeżeli przebywanie w „Przejrzystym Świetle” można będzie kontynuować pod koniec naturalnego procesu własnej śmierci, co po tybetańsku nazywać się będzie tukdam (wylie. thugs dam)[3][4][5], to w zamian formowania się stanu przejściowego bardo stawania się (Wylie: srid pa bar do) nastąpi formowanie się tantrycznego „Iluzorycznego Ciała” (Wylie. sgyu-lus), „ciała” z którego następnie może być wybrane „Ciało Emanacji” (tulku, Wylie. sprul sku). Tantrycznie transformowane jest w ten sposób tworzenie się własnej samsary w tworzenie się trzech ciał Buddy[6][7][8] odpowiadających mahajanie, odpowiednio dharmakaji, sambhogakaji i nirmanakaji[6][7][9]. Powszechnie znanymi postaciami tulku w buddyzmie są dalajlamowie i karmapowie. Według tych tantr, jeżeli nie rozpozna się stanu Przejrzyste Światło pod koniec procesu umierania, to nastąpi stan „pośmiertny” zwany stanem bardo stawania się (Wylie: srid pa bar do).

Dzogczen nazwą Przejrzyste Światło określa pierwszy etap czteroetapowego bardo dharmaty (Wylie: chos nyid bar do). Różni się to zasadniczo od terminologii tantr jogi najwyższej, która nie uwzględnia tego bardo, a tylko bardo stawania się (Wylie: srid pa bar do). Bardo dharmaty według dzogczen jest pierwszym okresem „pośmiertnym” a bardo stawania już drugim. Bardo dharmaty dzieli się na następujące cztery etapy, które jeżeli się rozpozna, prowadzą do wyzwolenia[10]:

  1. Przestrzeń przechodzi w Przejrzyste Światło (Wylie: nam mkha’ 'od gsal la thim pa). Przestrzeń to stan uwolnienia po zjawiskach (jak w teorii tantr jogi najwyższej) zanikania świadomości (tzn. bieli, czerwoności, czerni-nicości)[11], a Przejrzyste Światło jest już pierwszą fazą bardo dharmaty;
  2. Przejrzyste Światło przechodzi w Zjednoczenie, tj. drugą fazę bardo dharmaty (Wylie: 'od gsal zung 'jug la thim pa);
  3. Zjednoczenie przechodzi w Pierwotną Mądrość, tj. trzecią fazę bardo dharmaty (Wylie: zung 'jug ye shes la thim pa);
  4. Pierwotna Mądrość przechodzi w Spontaniczną Obecność, tj. czwartą fazę bardo dharmaty (Wylie: ye shes lhun grub la thim pa).

Dopiero po tego nierozpoznaniach manifestuje się stopniowo Umysł (Wylie: sems), który zaczyna doświadczać zjawisk jako dualistycznie oddzielonych od niego, a w wyniku tego Umysłu następuje przekształcenie się zjawisk z bardo dharmaty (Wylie: chos nyid bar do) w sansaryczne formy pięciu żywiołów (przestrzeni, wiatru, ognia, wody, ziemi) w czasie drugiego bardo „stawania się” (Wylie: srid pa bar do), aż do odrodzenia po stanie bardo w świecie, a po odrodzeniu życie w świecie dualności „ja – inne” i konceptualności, kiedy aktywny jest Umysł (Wylie: sems).

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Jamgön Kongtrul Lodrö Tayé: „THE TREASURY OF KNOWLEDGE, Book Eight, Part Four: Esoteric Instructions, A Detailed Presentation of the Process of Meditation in Vajrayana”, strona 185, Snow Lion Publications, ISBN 1-55939-284-3.
  2. Jamgön Kongtrul Lodrö Tayé: „THE TREASURY OF KNOWLEDGE, Book Eight, Part Four: Esoteric Instructions, A Detailed Presentation of the Process of Meditation in Vajrayana”, strona 211, Snow Lion Publications, ISBN 978-1-55939-284-6.
  3. Rinpocze Tenga, Susanne Schefczyk: Przejście i wyzwolenie. Objaśnienie do medytacji w bardo, s. 60, Kraków: Związek Buddyjski Tradycji Karma Kamtzang, 1998. ISBN 83-85222-31-6.
  4. [1], Relacja o śmierci lamy Rabsala, www.benchen.org.pl, dostęp 2010-01-15.
  5. [2]. benchen.org.pl. [zarchiwizowane z [3], tego adresu] (2013-12-03)]., Parinirwana Kjabdzie Tengi Rinpoczego, www.benchen.org.pl, dostęp 2012-03-31.
  6. a b Jamgön Kongtrul Lodrö Tayé, The treasury of knowledge, Book Eight, Part Four: Esoteric Instructions, A Detailed Presentation of the Process of Meditation in Vajrayana, s. 199, s. 200, s. 202, Snow Lion Publications, ISBN 1-55939-284-3.
  7. a b Jamgön Kongtrul Lodrö Tayé, The treasury of knowledge, Book Eight, Part Three: The Elements of Tantric Practice, rozdział 7, Father Tantra Systems: Guhyasamaja, Black Yamari, and Red Yamari, s. 137, Snow Lion Publications, ISBN 1-55939-305-X.
  8. Cozort Daniel, Highest Yoga Tantra, s. 100, s. 114, Snow Lion Publications, 2005, ISBN 1-55939-235-5.
  9. Lati Rinpocze, Hopkins Jeffrey, Śmierć, stan pośredni i odrodzenie w buddyzmie tybetańskim, Wydawnictwo A, 1999, s. 75.
  10. Tulku Thondup, Harold Talbott, Peaceful Death, Joyful Rebirth A Tibetan Buddhist Guidebook, s. 69, SHAMBHALA Boston & London, 2005, ISBN 978-1-59030-182-1.
  11. Stan ten daje sposobność wyzwolenia dzięki praktyce trekciö, np. stosując technikę „łączenia trzech przestrzeni”, potocznie zwaną wpatrywaniem się w niebo. Również ten moment jest kluczowy dla zastosowania praktyki poła. Poła (Wylie: ‘pho ba) jest najbardziej znaną praktyką rodem z tantr jogi najwyższej, dla każdego buddysty, do zastosowania w czasie śmierci. Obie praktyki wspomina „Tybetańska księga życia i umierania”, s. 20, Sogjal Rinpocze, Wydawnictwo EM, Warszawa 1997, ISBN 83-86-396-03-2. W książce Beyond the Ordinary Mind: Dzogchen, Rimé, and the Path of Perfect Wisdom, Snow Lion, 2018, ISBN 978-1-55939-470-3, w rozdziale Answers to Questions on the Great Perfection mistrz dzogczen Jigme Tenpe Nyima precyzuje: Czy etapy zanikania zjawisk bieli, czerwoności, czerni-nicości pojawiają się dla tych co stosują w bardo umierania technikę „łączenia trzech przestrzeni” lub przeniesienie poła? Wyzwolenie (wtedy) jest dla tych co osiągnęli stabilność („łączenia trzech przestrzeni”) podczas etapu umierania do Przejrzystego Światła, etapu który wyłonił się (na końcu) z poprzednich etapów. Są również tacy, co stosują przeniesienie świadomości poła i przechodzą oni do krainy buddy po tym jak ich świadomość opuściła zwłoki, czyli po procesie umierania, gdy zakończyły się już po sobie kolejno (wszystkie) etapy.

Bibliografia

edytuj