Burkholderia cepacia

Burkholderia cepacia - jest to nieprzetrwalnikująca, Gram-ujemna bakteria nie fermentująca glukozy, która może być przyczyną zakażeń oportunistycznych. Jest częstą przyczyną zakażeń wewnątrzszpitalnych, zwłaszcza na oddziałach intensywnej terapii, onkologii oraz transplantologii. U osłabionych pacjentów jest w stanie wywołać m.in. sepsę, zapalenie wsierdzia, zakażenie układu moczowego. Szczególnie predysponowani na zakażenie są chorzy na mukowiscydozę.

Burkholderia cepacia

Systematyka
Domena	bakterie
Typ	proteobakterie
Klasa	betaproteobakterie
Rząd	Burkholderiales
Rodzina	Burkholderiaceae
Rodzaj	Burkholderia
Gatunek	Burkholderia cepacia
Nazwa systematyczna
Burkholderia cepacia
Synonimy
Pseudomonas cepacia P. multivorans

Oporność

Bakteria jest naturalnie oporna na wiele antybiotyków, m.in. z grupy penicylin oraz aminoglikozydy. Istnieją rozbieżności pomiędzy wpływem antybiotyków in vitro a in vivo. Lekiem z wyboru jest temocylina skojarzona z innym chemioterapeutykiem.

Występowanie

Bakteria występuje powszechnie w środowisku wilgotnym. W szpitalach zajmuje takie nisze ekologiczne, jak umywalki, termometry, nawilżacze, respiratory, kwiaty etc. Ponadto może wzrastać w roztworze soli fizjologicznej, środkach do dezynfekcji a nawet w wodzie destylowanej.

Hodowla

Ze względu na obecność wybiórczego podłoża, hodowla jest stosunkowo prosta. Pożywka poza standardowymi składnikami zawiera polimyksynę, tykarcylinę, fiolet krystaliczny oraz sole żółciowe. Wyłącznie bakterie z gatunku Burkholderia cepacia wzrastają na tym podłożu.

Bibliografia

• Mikrobiologia lekarska. Maria Lucyna Zaremba i Jerzy Borowski. Wydawnictwo PZWL, wydanie III (dodruk). ISBN 83-200-2896-5. Strony: 220-221

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.