Psolodesmus mandarinus

Psolodesmus mandarinusgatunek ważki z rodziny świteziankowatych (Calopterygidae)[1]. Endemit Tajwanu[2].

Psolodesmus mandarinus
McLachlan, 1870[1]
Ilustracja
Podgatunek P. m. mandarinus
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

ważki

Podrząd

ważki równoskrzydłe

Nadrodzina

Calopterygoidea

Rodzina

świteziankowate

Podrodzina

Calopteryginae

Rodzaj

Psolodesmus

Gatunek

Psolodesmus mandarinus

Synonimy
  • Psolodesmus dorothea Williamson, 1904[1]
Podgatunki
  • P. m. mandarinus McLachlan, 1870
  • P. m. dorothea Williamson, 1904

Gatunek ten opisał Robert McLachlan w 1870 roku na łamach czasopisma „Transactions of the Entomological Society of London”. Holotypem został okaz ze zbiorów Muzeum Brytyjskiego. Jako miejsce typowe autor wskazał „Amoy”[3] (obecnie Xiamen) w Chinach. Uważa się, że to lokalizacja błędna, gdyż gatunek nigdy później nie został stwierdzony w kontynentalnych Chinach; prawdopodobnie holotyp został odłowiony na Tajwanie, a przywieziono go do Europy z Amoy[2].

Holotyp mierzył 57 mm, a rozpiętość jego skrzydeł wynosiła 94 mm[3].

Wyróżnia się dwa podgatunki P. mandarinus, które zamieszkują[2]:

  • P. m. mandarinus – północny Tajwan
  • P. m. dorothea – środkowy i południowy Tajwan

Za podgatunek P. mandarinus był także uznawany Psolodesmus kuroiwae z japońskich wysp Yaeyama, w 2014 roku podniesiony do rangi gatunku w oparciu o badania genetyczne i różnice w budowie pterostygmy[2].

Przypisy

edytuj
  1. a b c D. Paulson, M. Schorr & C. Deliry: World Odonata List. 2022-03-16. [dostęp 2022-03-18]. (ang.).
  2. a b c d Sue-cheng Lin, Young-fa Chen, Sen-her Shieh & Ping-shih Yang. A revision of the status of Psolodesmus mandarinus based on molecular and morphological evidence (Odonata: Calopterygidae). „Odonatologica”. 43 (1/2), s. 51–66, 2014. (ang.). 
  3. a b R. McLachlan. Descriptions of a new genus and four new species of Calopterygidae, and of a new genus and species of Gomphidae. „Transactions of the Royal Entomological Society of London”, s. 165–172, 1870. (ang.).