Puchar Trzech Narodów 2002
Puchar Trzech Narodów 2002 (2002 Tri Nations Series) – siódma edycja Pucharu Trzech Narodów, corocznego turnieju w rugby union rozgrywanego pomiędzy zrzeszonymi w SANZAR trzema najlepszymi zespołami narodowymi półkuli południowej – Australii, Nowej Zelandii i RPA. Turniej odbywał się systemem kołowym pomiędzy 13 lipca a 17 sierpnia 2002.
| |||
13 lipca 2002 – 17 sierpnia 2002 | |||
Drużyny | |||
---|---|---|---|
Szczegóły turnieju | |||
Zwycięzca | |||
Bledisloe Cup | |||
Statystyki turnieju | |||
Liczba meczów |
6 | ||
Statystyki indywidualne | |||
Najwięcej punktów | |||
Najwięcej przyłożeń |
W inauguracyjnym meczu turnieju widzowie na Jade Stadium nie zobaczyli żadnego przyłożenia, a drużyny Nowej Zelandii i Australii borykały się z trudnymi warunkami atmosferycznymi, z których lepiej wyszli zawodnicy All Blacks[3][4]. Nowozelandczycy umocnili się na prowadzeniu w tabeli dzięki bonusowemu zwycięstwu w meczu przeciwko Springboks[5][6].
Zawodnikom z RPA nie udało się wygrać również kolejnego spotkania, tym razem z Australijczykami, pomimo pościgu od stanu 24:3, kiedy to zdobyli cztery przyłożenia z rzędu, na które Wallabies odpowiedzieli tylko trzema karnymi. W trakcie meczu wywiązała się bójka, w wyniku której dwóch Australijczyków otrzymało żółte kartki, tak jak i południowoafrykański sprawca całego zamieszania. Już w doliczonym czasie gry australijski kapitan, George Gregan, mając do dyspozycji karnego, który pozbawiłby Springboks bonusowego punktu, podyktował wznowienie gry w formacji młyna – decyzja okazała się słuszna, gdyż Chris Latham zdobył czwarte, dające bonusowy punkt, przyłożenie[7][8].
Kolejny mecz decydował o Bledisloe Cup – w obecności blisko osiemdziesięciu tysięcy kibiców[9] zgromadzonych na Telstra Stadium Australijczycy w stylu, który prezentowali od kilku sezonów, w ostatniej akcji rozstrzygnęli mecz na swoją korzyść, jednocześnie broniąc tego trofeum. Jeszcze w 71 minucie to All Blacks prowadzili 8:14, jednak atak Wallabies zaowocował akcją za pięć punktów. Ironicznie, dającego wygraną celnego karnego Matt Burke wykonanał z tego samego miejsca, co nieudane podwyższenie kilka minut wcześniej[10][11].
Ostatnie dwa mecze turnieju odbyły się w Południowej Afryce. W pierwszym z nich gospodarze podejmowali Nowozelandczyków. W wyrównanym meczu, w którym padło sześć przyłożeń, górą ostatecznie byli All Blacks, jednakże wynik został ustalony dopiero w 72 minucie, przez większość spotkania oscylując w okolicach remisu[12][13]. Emocje sportowe przyćmił jednak incydent tuż po rozpoczęciu drugiej połowy spotkania – na boisko wtargnął jeden z kibiców atakując sędziego głównego. Dzięki interwencji graczy (m.in. Richiego McCaw) napastnik został unieszkodliwiony, jednak irlandzki arbiter, Dave McHugh, wskutek ataku został kontuzjowany i nie mógł kontynuować sędziowania tego meczu, w czym zastąpił go Anglik, Chris White[14][15].
Tytuł był na szali do ostatniego spotkania – Australijczycy mieli szansę na końcowy triumf, warunkiem było bonusowe zwycięstwo nad RPA, dodatkowo różnicą przynajmniej 26 punktów. Wallabies dobrze zaczęli spotkanie, kopiąc trzy karne z rzędu, kolejne 26 punktów zdobyli jednak gospodarze. Próbując bronić korzystnego wyniku, pozwolili jednak odrodzić się Australijczykom, którzy zdobywając trzy przyłożenia i punkty z karnego wyszli na prowadzenie 26:31. Zwycięstwo Wallabies wydawało się więc przesądzone, gdyż gospodarze kończyli spotkanie w czternastu – za czerwoną kartkę w 70 minucie z boiska został bowiem usunięty Marius Joubert[16]. Przyłożenie Springboks już w doliczonym czasie gry doprowadziło do remisu, a jego zdobywca, Werner Greeff, dołożył kolejne dwa punkty z podwyższenia[17][18]. Wynik ten oznaczał, że reprezentanci RPA nie zakończyli turnieju z zerowym dorobkiem zwycięstw, a jednocześnie pierwszy od 1999 roku tytuł przypadł reprezentacji Nowej Zelandii[19].
Tabela
edytujPozycja | Zespół | Mecze | Punkty | Punkty bonusowe | Tabela punktowa | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Rozegrane | Wygrane | Remisy | Przegrane | Zdobyte | Stracone | Różnica | ||||
1 | Nowa Zelandia | 4 | 3 | 0 | 1 | 97 | 65 | +32 | 3 | 15 |
2 | Australia | 4 | 2 | 0 | 2 | 91 | 86 | +5 | 3 | 11 |
3 | Południowa Afryka | 4 | 1 | 0 | 3 | 103 | 140 | -37 | 3 | 7 |
Mecze
edytuj13 lipca 2002 |
Nowa Zelandia | 12 – 6 | Australia | Jade Stadium, Christchurch Widzów: 40 000 Sędzia: Jonathan Kaplan |
Punkty: Mehrtens 12 (4K) Robinson |
(6 – 3) Relacja |
Punkty: Burke 6 (2K) |
20 lipca 2002 |
Nowa Zelandia | 41 – 20 | Południowa Afryka | Westpac Stadium, Wellington Widzów: 38 000 Sędzia: Stuart Dickinson |
Punkty: Mehrtens 16 (2pd dg 3K) Howlett 5 (P) Marshall 5 (P) Hammett 5 (P) Thorne 5 (P) Robertson 5 (P) |
(21 – 13) Relacja |
Punkty: Pretorius 7 (2pd K) Greeff 8 (P dg) Joubert 5 (P) Joubert |
27 lipca 2002 |
Australia | 38 – 27 | Południowa Afryka | The Gabba, Brisbane Widzów: 37 278 Sędzia: Steve Lander |
Punkty: Burke 15 (3pd 3K) Mortlock 8 (P K) Tune 5 (P) Latham 10 (2P) Paul, Harrison |
(27 – 10) Relacja |
Punkty: Pretorius 7 (2pd K) Joubert 10 (2P) Skinstad 5 (P) Russell 5 (P) Greeff |
3 sierpnia 2002 |
Australia | 16 – 14 | Nowa Zelandia | Telstra Stadium, Sydney Widzów: 79 543 Sędzia: André Watson |
Punkty: Burke 6 (2K) Rogers 5 (P) Sharpe 5 (P) |
(8 – 3) Relacja |
Punkty: Mehrtens 9 (3K) McCaw 5 (P) |
10 sierpnia 2002 |
Południowa Afryka | 23 – 30 | Nowa Zelandia | Kings Park Stadium, Durban Widzów: 52 000 Sędzia: Dave McHugh / Chris White |
Punkty: Pretorius 18 (P 2pd dg 2K) de Kock 5 (P) |
(17 – 17) Relacja |
Punkty: Mehrtens 10 (2pd 2K) Mauger 5 (P) Howlett 5 (P) MacDonald 5 (P) 1 karne przyłożenie |
17 sierpnia 2002 |
Południowa Afryka | 33 – 31 | Australia | Ellis Park, Johannesburg Widzów: 62 500 Sędzia: Paddy O’Brien |
Punkty: Greeff 13 (P 4pd) Russell 5 (P) Paulse 10 (2P) van Niekerk 5 (P) Barry Joubert |
(14 – 9) Relacja |
Punkty: Burke 13 (2pd 3K) Gregan 3 (dg) Cannon 5 (P) Rogers 5 (P) Kefu 5 (P) |
Przypisy
edytuj- ↑ Rugby Union - ESPN Scrum - Statsguru - Test matches - Player records
- ↑ Rugby Union - ESPN Scrum - Statsguru - Test matches - Player records
- ↑ True grit brings its own reward. nzherald.co.nz. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
- ↑ All Blacks claim close-run Bledisloe victory. espnscrum.com. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
- ↑ All Blacks batter Boks. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
- ↑ All Blacks rise above brawling. telegraph.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
- ↑ Australia hold off Springbok surge. telegraph.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
- ↑ Wallabies slip home against Springboks. nzherald.co.nz. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
- ↑ Burke has last word as Australia retain cup. telegraph.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
- ↑ Wallabies retain Bledisloe in thriller. espnscrum.com. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
- ↑ Burke breaks All Blacks hearts. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
- ↑ All Blacks close in on Tri nations title. espnscrum.com. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
- ↑ Attack on referee clouds win for All Blacks. telegraph.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
- ↑ Referee hurt in fan attack. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
- ↑ Evil attack overshadows epic clash. nzherald.co.nz. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
- ↑ Clockwatch: SA 33-31 Australia. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
- ↑ Greeff steals Springbok win. telegraph.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
- ↑ Springboks deny Wallabies. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).
- ↑ Wallaby defeat hands title to All Blacks. espnscrum.com. [dostęp 2012-02-26]. (ang.).