Queen of the Rodeo
Queen of the Rodeo – utwór amerykańskiego zespołu muzycznego Alice N’ Chains, spopularyzowany przez Alice in Chains, i wydany w 1988 na albumie demo The Treehouse Tapes. Autorem warstwy lirycznej jest Layne Staley, muzykę skomponował Jet Silver. Kompozycja w wersji albumowej trwa 3 minuty i 54 sekundy. Znana jest także koncertowa wersja, której czas trwania wynosi 4 minuty i 40 sekund. Utwór został zamieszczony na siódmej, przedostatniej pozycji na płycie, i należy do jednej z dłuższych kompozycji.
| Wykonawca utworu z albumu The Treehouse Tapes | |
| Alice N’ Chains, Alice in Chains | |
| Wydany | |
|---|---|
| Nagrywany |
1986 w Music Bank, Seattle[1] |
| Gatunek | |
| Długość |
3:54 |
| Twórca |
Layne Staley • Jet Silver |
| Producent |
Alice in Chains |
Historia nagrywania edytuj
„Queen of the Rodeo” został napisany na przełomie jesieni i zimy 1986, w czasie, gdy Layne Staley występował w glam metalowym zespole Alice N’ Chains. Muzykę skomponował Jet Silver, ówczesny przyjaciel muzyka i wokalista hardrockowej formacji The Gang Bang[1]. Tim Branom przyznał: „Oni siedzieli przy pianinie, a ja byłem razem z nimi w Music Bank. Była może druga lub trzecia nad ranem gdy ukończyli tę piosenkę. To było całkiem zabawne”[1].
Utwór w wersji studyjnej został zarejestrowany w 1988 przez Alice in Chains. Nagrania początkowo miały odbyć się w kompleksie sal prób Music Bank w Seattle, którym zarządzał Staley[7], jednak na jeden dzień przed planowanym rozpoczęciem, policja zamknęła studio. Miało to związek z handlem marihuaną[8]. Był to największy handel tego typu w historii miasta i całego stanu[9]. Sesja odbyła się w pomieszczeniu Treehouse w Issaquah, które było zaadaptowane na studio nagrań[2][3].
Analiza edytuj
Autorem tekstu jest Staley[10]. Warstwa liryczna ma charakter żartobliwy[11], i opowiada historię pewnego mężczyzny, którego ojciec opuścił, gdy ten miał 3 lata. Tekst uświadamia, że nie warto oceniać człowieka, jeśli w ogóle się go nie zna. „Queen of the Rodeo” cechuje się częstymi zmianami tempa. Zwrotki utworu wykonywane są w stonowanym stylu przypominającym country rock, które przerywane są dynamicznymi, utrzymanymi w klimacie glam metalu wstawkami[4]. Kompozycja posiada także solo gitarowe. Styl śpiewu Staleya jest zróżnicowany. Zwrotki wykonywane są w spokojnej tonacji, natomiast w drugiej części, gdy utwór zyskuje na większej dynamiczności, wokal staje się bardziej intensywny[4].
Wydanie edytuj
Studyjna wersja „Queen of the Rodeo” została zamieszczona na albumie demo The Treehouse Tapes[3]. W październiku 1999 utwór, w wersji koncertowej, wszedł w skład retrospekcyjnego box setu Music Bank, składającego się z 48 utworów[12][13]. W grudniu 2000 kompozycja, w tej samej wersji, została zamieszczona na koncertowo-kompilacyjnym wydawnictwie Live[14]. Nagranie zarejestrowane w ramach Facelift Tour, pochodzi z 5 listopada 1990 z Marquee Club w Dallas[14].
Odbiór edytuj
Krytyczny edytuj
Nick Pollock, w jednym z wywiadów przyznał: „Graliśmy ten numer w Alice N’ Chains by zadowolić widownię ponieważ był on bardzo śmieszny”[1]. W książeczce dołączonej do wydawnictwa Music Bank z 1999, gitarzysta Jerry Cantrell w następujący sposób wypowiedział się na temat utworu: „Ta piosenka w okresie kiedy zaczynaliśmy grać ze sobą, była bardzo znana. Pamiętam jak ludzie na koncertach czekali właśnie na nią. Piosenkę napisał Jet Silver, który był przyjacielem Layne’a z czasów Alice N’ Chains. Pamiętam też, że pierwszą stacją radiową która puściła ten utwór było lokalne KISW”[10]. Dziennikarz Jeff Gilbert, w jednej z wypowiedzi dla książki Grunge Is Dead: The Oral History of Seattle Rock Music autorstwa Grega Prato, wspomniał, że „Queen of the Rodeo” było pierwszym przebojem początkującego zespołu Alice in Chains, a żartobliwy charakter utworu idealnie pasował do drwienia z samych siebie[11].
Jędrzej Sołtysiak z portalu rockmetal.pl, przy okazji recenzji albumu Live, napisał o utworze: „«Queen of the Rodeo» – ma posmak południa Stanów Zjednoczonych i brzmi jak… metalowe country. Wolniejsze country’owe elementy przeplatają się tu z metalowym brzmieniem i szybkością (wliczając w to niezłą solówkę zagrana pod koniec) – ciekawa hybryda”[4].
Utwór na koncertach edytuj
„Queen of the Rodeo” zadebiutował na żywo 1 maja 1987 podczas występu Alice N’ Chains[15] w Tacoma Little Theater[16][17]. Muzycy często na scenie przebierali się i odgrywali role kowboi[6]. Premierowe wykonanie przez Alice in Chains miało miejsce 15 stycznia 1988 w Kane Hall na Uniwersytecie Waszyngtońskim, w trakcie pierwszego koncertu zespołu. Na scenie gościnnie wystąpił Nick Pollock[3]. Utwór regularnie prezentowany był na występach pod koniec lat 80.[18] oraz podczas pierwszego cyklu koncertów 1989/1990 United States Tour[16]. Pojawiał się także w ramach Facelift Tour, trwającego od 1990 do 1992[16]. Ostatni raz został zgrany podczas występu w Paramount Theatre w Seattle 21 grudnia 1991[16][17].
Personel edytuj
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[19]:
|
Alice in Chains |
Produkcja
|
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d de Sola 2015 ↓, s. 45.
- ↑ a b Prato 2009 ↓, s. 221.
- ↑ a b c d de Sola 2015 ↓, s. 73.
- ↑ a b c d e Jędrzej Sołtysiak: Alice In Chains – „Live”. rockmetal.pl. [dostęp 2015-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-25)]. (pol.).
- ↑ Phil West. Alice In Chains Forgoes The Excess. „The Seattle Times”. ISSN 0745-9696. [dostęp 2017-12-18]. [zarchiwizowane z adresu 2015-10-14]. (ang.).
- ↑ a b c Yarm 2012 ↓, s. 168.
- ↑ Yarm 2012 ↓, s. 173–174.
- ↑ Yarm 2012 ↓, s. 176.
- ↑ Prato 2009 ↓, s. 222.
- ↑ a b Poligrafia dołączona do albumu Music Bank; wyd. Columbia, nr kat. CK 69584.
- ↑ a b Prato 2009 ↓, s. 219.
- ↑ Paul Brannigan. This is the End. „Kerrang!”, s. 26–28, 9 października 1999. ISSN 0262-6624.
- ↑ Music Bank. „Spin”, s. 230, grudzień 1999. ISSN 0886-3032.
- ↑ a b Charles R. Cross. Live. „Guitar World”, s. 37, luty 2001. ISSN 1045-6295.
- ↑ Prato 2009 ↓, s. 217.
- ↑ a b c d Queen of the Rodeo by Alice in Chains. setlist.fm. [dostęp 2013-02-22]. (ang.).
- ↑ a b John Bacus: Alice In Chains First & Last Performances. [dostęp 2013-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-12)]. (ang.).
- ↑ de Sola 2015 ↓, s. 74.
- ↑ John Bacus: Alice in Chains Recording Sessions Chronology. [dostęp 2013-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-31)]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- David de Sola: Alice in Chains: The Untold Story. Thomas Dunne Books, 2015. ISBN 978-1250048073. (ang.).
- Greg Prato: Grunge Is Dead: The Oral History of Seattle Rock Music. ECW Press, 2009. ISBN 978-1550228779. (ang.).
- Mark Yarm: Wszyscy kochają nasze miasto. Historia grunge’u z pierwszej ręki. Three Rivers Press, 2012. ISBN 978-0307464446. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Oficjalna strona zespołu (ang.)