Różyckipolski statek uzbrojony. Był to cywilny holownik wiślany zarekwirowany przez wojsko w 1919 roku i prowizorycznie uzbrojony w dwa ciężkie karabiny maszynowe. Wykorzystywany był do patrolowania Wisły, na której operowała również ochotnicza niemiecka Wiślana Flotylla Strażnicza, strzegąca linii demarkacyjnej między Polską a Niemcami.

„Różycki”
Klasa

holownik

Historia
Stocznia

Schichau-Werke

Wodowanie

1893

 Kaiserliche Marine
Nazwa

„Gerta”

Wejście do służby

1915

 Marynarka Wojenna (II RP)
Nazwa

„Różycki”

Wejście do służby

1919

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

22 tony

Długość

17,5 m

Szerokość

3 m

Zanurzenie

0,7 m

Napęd
sprzężona maszyna parowa o mocy indykowanej 30 KM,

1 kocioł, śruba

Uzbrojenie
2 CKMy

Budowa

edytuj

Parowy holownik o napędzie śrubowym, późniejszy „Różycki”, został zbudowany w 1893 roku w stoczni F. Schichau w Elblągu, dla rosyjskiej administracji wiślanej w Warszawie[1]. W 1915 roku podczas I wojny światowej został zdobyty przez Niemców i wcielony do niemieckiej Flotylli Wiślanej (Weichselflotille) jako „Gerta”[1]. 17 września 1919 roku został przejęty przez Polaków i wcielony do służby pod nazwą „Różycki”[1].

Incydent pod Silnem

edytuj

2 listopada 1919 roku statek dowodzony przez podporucznika marynarki Władysława Suskiego na skutek błędu nawigacyjnego naruszył linię demarkacyjną. Doszło do wymiany ognia z posterunkiem niemieckiej straży granicznej oraz statkiem „Möwe”, uzbrojonym w 2 działa kalibru 37 mm i 2 ciężkie karabiny maszynowe. „Różycki” dobił do brzegu, gdzie jego dowódca miał zamiar spróbować polubownie wyjaśnić zaszłe nieporozumienie, jednak załoga została aresztowana przez Niemców. Statek wcielony został następnie do grupy Thorn Wiślanej Flotylli Strażniczej pod nazwą „Reiher”. Następnie służył w Piławie, a 1 maja 1923 roku znajdował się w posiadaniu Reichstreuhandeges[1].

  • wyporność: 22 tony[1]
  • długość: 17,5 m[1]
  • szerokość: 3 m[1]
  • zanurzenie: 0,7 m[1]
  • napęd: sprzężona maszyna parowa o mocy indykowanej 30 KM, 1 kocioł, 1 śruba[1]

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i E. Gröner, D. Jung, M. Maass: Die deutschen..., s. 50-51.

Bibliografia

edytuj
  • Mariusz Borowiak: Plamy na banderze. Warszawa: Alma-Press, 2007. ISBN 978-83-7020-370-2.
  • Józef Wiesław Dyskant: Flotylla Rzeczna Marynarki Wojennej 1919-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08251-0.
  • Erich Gröner, Dieter Jung, Martin Maass: Die deutschen Kriegsschiffe 1815-1945. Band 8/1: Flußfahrzeuge, Ujäger, Vorpostenboote, Hilfsminensucher, Küstenschitzverbande (Teil 1), Bonn, 1993, ISBN 3-7637-4807-5 (niem.)