Rūdolfs Blaumanis (ur. 1 stycznia 1863, zm. 4 września 1908) – łotewski pisarz, dramaturg i dziennikarz, zaliczany do klasyków literatury łotewskiej.

Rūdolfs Blaumanis
Ilustracja
Rūdolfs Blaumanis, 1908 rok
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1863
Ērgļi

Data i miejsce śmierci

4 września 1908
Punkaharju (Finlandia)

Narodowość

łotewska

Język

łotewski

Dziedzina sztuki

opowiadanie, dramat

Ważne dzieła
  • Nāves ēnā (1901)
  • Skroderdienas Silmačos (1902)
  • Indrāni (1904)
Faksymile

W latach 1875–1881 Blaumanis uczył się w niemieckiej szkole kupieckiej. Pracował jako dziennikarz w niemieckich i łotewskich czasopismach, wydawanych w Rydze i Petersburgu: Zeitung für Stadt und Land, Mājas Viesis, Dienas Lapa, Latvija. Zadebiutował w 1882 r. utworem w języku niemieckim. W latach 1902–1903 redagował dodatek satyryczny wydawanego w Petersburgu łotewskiego czasopisma Pēterburgas Avīzes. Wiosną 1907 r. zachorował na gruźlicę. Zmarł w 1908 r. w sanatorium w Punkaharju (dziś na terytorium Finlandii).

Blaumanis jest autorem nowel i opowiadań, w których posługując się metodą realistyczną stworzył galerię wyrazistych, dobrze opracowanych psychologicznie postaci niższych warstw społeczeństwa łotewskiego przełomu XIX i XX w. Pisał również dramaty teatralne oraz poezje.

Jego dzieła były tłumaczone na wiele języków, m.in. na angielski, niemiecki, estoński, litewski, fiński, ukraiński, rosyjski, węgierski i polski.

Dzieła

edytuj
  • Raudupiete (1889)
  • Pie skala uguns (1893)
  • Salna pavasarī (1898)
  • Purva bridējs (1898)
  • Andriksons (1899)
  • Nāves ēnā (1900)

Dramaty

edytuj
  • Trīnes grēki (1891)
  • Ļaunais gars (1891)
  • Pazudušais dēls (1893)
  • Potivara nams (1897)
  • No saldenās pudeles (1901)
  • Skroderdienas Silmačos (1902)
  • Indrāni (1904)
  • Ugunī (1905)
  • Sestdienas vakars (1908)
  • Zagļi (1908)

Poezja

edytuj
  • Ceļa malā (1900)

Bibliografia

edytuj
  • Mały słownik pisarzy narodów europejskich ZSRR, Wiedza Powszechna, Warszawa, 1966, s. 42.