Radzieckie okręty podwodne typu M

Okręty podwodne typu M
Kraj budowy	ZSRR
Użytkownicy	Bułgaria; Marynarka Wojenna Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej; Egipska Marynarka Wojenna; Marynarka Wojenna; Rumuńskie Siły Morskie; MW ZSRR
Wejście do służby	1933
Zbudowane okręty	111
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	(XV) Na powierzchni: 280 t; W zanurzeniu: 350 t
Długość	49,5 m
Szerokość	4,4 m
Napęd	2 x silnik diesla o łącznej mocy 1200 KM (882 kW), 2 x silnik elektryczny o łącznej mocy 436 KM (321 kW), 2 x śruby
Prędkość	Nawodna: 14,7 węzłów; Podwodna: 7,8 węzłów
Załoga	31
Uzbrojenie	4 wyrzutnie torped kal. 533; 1 działo plot kal. 45 mm 21-K
	Multimedia w Wikimedia Commons

Okręty podwodne typu M – radzieckie małe okręty podwodne czterech serii VI, VI-bis, XII oraz XV, produkowane od lat 30. XX wieku. Łącznie zbudowano 111 okrętów tego typu. 6 okrętów serii XV znanej także jako projekt 96 w 1955 roku zostało przekazanych Polsce (Ślązak, Kaszub, Kurp, Krakowiak, Kujawiak i Mazur).

Podczas II wojny światowej zatonęły 33 okręty tego typu.

Serie edytuj

VI – w latach 1932 – 1934 zbudowano 30 okrętów tej serii;
VI-bis – w latach 1934 – 1936 zbudowano 19 okrętów tej serii;
XII – w latach 1936 – 1941 zbudowano 45 okrętów tej serii;
XV – pierwszy okręt serii M-XV, M-200 wcielono do służby we flocie radzieckiej w 1943 roku. W czasie II wojny światowej ukończono jeszcze 3 dalsze okręty tej serii, a po wojnie zbudowano ich aż 53 (ogółem zbudowano 57).